ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο

Μισός αιώνας ακριβώς συμπληρώνεται αύριο από τις 25 Μαρτίου 1957, όταν στη Ρώμη υπογραφόταν η συνθήκη ίδρυσης της ΕΟΚ από τους ηγέτες της Γαλλίας, της Δυτικής Γερμανίας, της Ιταλίας, της Ολλανδίας, του Βελγίου και του Λουξεμβούργου. Επικεφαλής των διαπραγματεύσεων ήταν ο βέλγος υπουργός Πολ-Ανρί Σπάακ, ο οποίος δύο μόλις μήνες μετά την ίδρυση της ΕΟΚ αναλαμβάνει ...Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ - έτσι ώστε να μην έχει κανείς αμφιβολία ότι «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο»!
Η ίδια ίδρυση της ΕΟΚ άλλωστε -της οποίας προηγήθηκε η αποτυχημένη απόπειρα συγκρότησης της Ευρωπαϊκής Αμυντικής Κοινότητας την οποία τορπίλισε η γαλλική Εθνοσυνέλευση στις 30 Αυγούστου 1954- εντάσσεται στο πλαίσιο των λυσσωδών προσπαθειών των ΗΠΑ να προωθήσουν το στρατιωτικό επανεξοπλισμό της Δυτικής Γερμανίας με κάποιο ευρωπαϊκό πρόσχημα, καθώς η φρίκη του ναζισμού είναι πολύ πρόσφατη και το σύνθημα «Ποτέ ξανά Βέρμαχτ!» σαρώνει την Ευρώπη. Η αποχαλίνωση των μεταναζιστών ηγετών της Δυτικής Γερμανίας είναι τόσο μεγάλη με την ίδρυση της ΕΟΚ ώστε δέκα μόλις ημέρες μετά την υπογραφή της συνθήκης της Ρώμης, ο δυτικογερμανός καγκελάριος Κόνραντ Αντενάουερ απαιτεί δημόσια τον εξοπλισμό του δυτικογερμανικού στρατού με ...τακτικά πυρηνικά όπλα!!! Τα υστερότερα παραμύθια περί «ευρωπαϊκού οράματος» κανένας δεν τα πίστευε τότε. Άλλωστε οι περιβόητοι «πατέρες της Ευρώπης» δεν χαίρουν καμιάς εκτίμησης: «Γερμαναρά» αποκαλούν περιφρονητικά τον Ρομπέρ Σουμάν οι Γάλλοι. «Αμερικανό τραπεζίτη γαλλικής εθνικότητας» χαρακτήριζε τον Ζαν Μονέ η Μοντ σε ένα ...εγκωμιαστικό(!) πορτραίτο. Άνθρωπος της απόλυτης εμπιστοσύνης των Αμερικανών. Ο στρατηγός Μάρσαλ -αυτός από τον οποίο πήρε το όνομα το «σχέδιο Μάρσαλ»- τον λάτρευε τον Ζαν Μονέ ενώ μισούσε τον ντε Γκολ, όπως και όλοι οι αμερικανοί ηγέτες. Στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου ο Ζαν Μονέ λειτουργούσε επίσημα ως εξουσιοδοτημένος εκπρόσωπος των Αμερικανών!
Η ουσία είναι πως αυτό το σχέδιο πέτυχε 100% τους πολιτικούς στόχους των ιδρυτών της ΕΟΚ. Μισό δισεκατομμύριο Ευρωπαίοι ζουν σήμερα υπό το ζυγό της. Όλες οι χώρες της Δυτικής Ευρώπης (με εξαίρεση την Ελβετία, τη Νορβηγία και την Ισλανδία που απλώς αρνούνται να μπουν), σχεδόν όλες οι χώρες της τότε εχθρικής Ανατολικής Ευρώπης, ακόμη και τμήματα της επικράτειας της τότε κραταιάς Σοβιετικής Ένωσης αποτελούν σήμερα μέλη της μετεξελιγμένης ΕΟΚ, της ΕΕ όπως έχει ονομαστεί από τις 7 Φεβρουαρίου 1992, με την επίσημη υπογραφή της συνθήκης του Μάαστριχτ. Ο ευρωπαϊκός καπιταλισμός έχει θριαμβεύσει πλέον παντού στην ήπειρό μας και ήδη με την προετοιμαζόμενη ένταξη της Τουρκίας ετοιμάζεται να εγκαινιάσει την επέκταση της ζώνης οικονομικοπολιτικής κυριαρχίας του πέρα από τα όρια της Ευρώπης. Ισχυροποιημένο από την κολοσσιαία αναδιανομή πλούτου υπέρ των πλουσίων που έγινε μέσω της εισαγωγής του ευρώ, της μεγαλύτερης ληστείας στην ιστορία της ανθρωπότητας με ειρηνικά μέσα, το ευρωπαϊκό κεφάλαιο γιορτάζει τον ΕΟΚικό θρίαμβό του.
Πιο αντιδραστική παρά ποτέ στην ιστορία της, η ΕΕ χρησιμοποιείται ως οδοστρωτήρας κατάλυσης των κοινωνικών κατακτήσεων των εργαζομένων και επιβολής παντού του νεοφιλελευθερισμού. Η ένταξη των «τριτοκοσμικών» χωρών της Ανατολικής Ευρώπης με τους μισθούς των εκατό και διακοσίων ευρώ θα παίξει τεράστιο ρόλο στην εξαθλίωση του βιοτικού επιπέδου των «παλαιών» χωρών της ΕΕ και στην επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων. Ποτέ δεν ακούγονταν πιο γελοίοι οι ισχυρισμοί περί μετεξέλιξης της ΕΟΚ και της ΕΕ σε «Ευρώπη των λαών». Μισόν αιώνα μετά την ίδρυσή της, η ΕΟΚ παραμένει πλήρως υποταγμένη στην πολιτική ηγεμονία των ΗΠΑ. Δεν είναι φυσικά τυχαίο ότι όλες σχεδόν οι χώρες της ΕΕ ανήκουν και στο υπό αμερικανική επικυριαρχία ΝΑΤΟ. Οι πιο πολλές μάλιστα πρώτα εντάσσονται στο ΝΑΤΟ και έπειτα γίνονται δεκτές και στην ΕΕ! Η ξεφτίλα της «αυτόνομης» Ευρώπης φαίνεται χαρακτηριστικά κι από το γεγονός ότι οι Αμερικανοί στέλνουν τους Ευρωπαίους να σφάζουν και να σφάζονται στο Αφγανιστάν, στου διαόλου τη μάνα, αλλά ούτε καν ρωτάνε την ΕΕ για την εγκατάσταση αντιβαλλιστικών πυραύλων σε ευρωπαϊκό έδαφος που στοχεύουν τη Ρωσία και που απειλούν να κάνουν πυρηνική στάχτη την Ευρώπη, αν κάτι πάει στραβά!
Δεν είναι τυχαία η μέγιστη προθυμία και η ακαριαία ταχύτητα με την οποία όλοι οι ηγέτες της ΕΕ συμπαρατάχθηκαν στην αμερικανική εκστρατεία συρρίκνωσης έως στραγγαλισμού των πολιτικών ελευθεριών και των δημοκρατικών δικαιωμάτων των ευρωπαϊκών λαών με πρόσχημα την καταπολέμηση της δήθεν «τρομοκρατίας».
Όλο και πιο πολύ οι λαοί αντιπαθούν, σιχαίνονται ή μισούν την ΕΕ. Προσπαθούν να αντισταθούν στην πολιτική της, λέγοντας συχνά «Όχι» όταν τους ρωτούν σε κάποιο δημοψήφισμα. Απαιτείται όμως ασύγκριτα πιο ρωμαλέο, ευρύ και επίμονο αντι-ΕΕ κίνημα για να ανατρέψει τον ανελέητο δυνάστη που σήμερα γιορτάζει τα πενήντα χρόνια του συνθλίβοντας τους υπηκόους του.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ