ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ.Ανυποχώρητη πάλη για την κατάργηση του νόμου

Αρνούνται την υποταγή στον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό οι γενικές συνελεύσεις

Ψεκάστε (με χημικά), ψηφίστε (στη βουλή), τελειώσατε; Όχι δα! Το απορρυπαντικό για τους «λεκέδες» των κοινωνικών αντιδράσεων, με τους μπλε και πράσινους κόκκους, δεν είναι πια αποτελεσματικό. Η κυβέρνηση Καραμανλή και η κατ' όνομα αντιπολίτευση Παπανδρέου έχουν βρει τον μπελά τους. Το φοιτητικό κίνημα και οι αντιστεκόμενοι πανεπιστημιακοί είναι εδώ και δεν μοιάζουν διατεθειμένοι να υποχωρήσουν. Η λογική του συμβιβασμένου συνδικαλισμού, που θέλει μετά την ψήφιση του νόμου να σταματά ο αγώνας, δεν ισχύει για το ανυπότακτο φοιτητικό κίνημα που αναζητεί άλλα παραδείγματα: Όπως της ανατροπής του ν. 815 το 1979 όταν ο Καραμανλής ανέστειλε την εφαρμογή του λίγους μήνες αφότου είχε ψηφιστεί ή του Συμβολαίου Πρώτης Πρόσληψης στη Γαλλία, που καταργήθηκε με απόφαση της κυβέρνησης. Και στις δύο περιπτώσεις, αιτία ήταν το ογκώδες και πολιτικοποιημένο φοιτητικό κίνημα, που είχε τη συμπάθεια ή και τη συμπαράταξη ευρύτατων λαϊκών στρωμάτων.
Η αντοχή του κινήματος είναι πράγματι καταπληκτική. Με την ίδια αποφασιστικότητα που υπεράσπισαν το δικαίωμα στη διαδήλωση και πάλεψαν ενάντια στις επελάσεις των «ταγμάτων εφόδου» της ΕΛΑΣ τη ματωμένη Πέμπτη 8 Μάρτη, με την ίδια λεβεντιά δεκάδες χιλιάδες φοιτητές πλημμύρισαν τους δρόμους αυτή την Πέμπτη, ενώ οι αποφάσεις της μεγάλης πλειοψηφίας των γενικών συνελεύσεων ζητούν την κατάργηση - ανατροπή του νόμου, υιοθετώντας τα πλαίσια της ΕΑΑΚ, που υποστηρίζονται και από άλλες αριστερές δυνάμεις. Ξεκάθαρη ήταν και η απόφαση του ενιαίου Παναθηναϊκού Συντονιστικού Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων: «Απαιτούμε να καταργηθεί εδώ και τώρα ο αντιδραστικός κυβερνητικός νόμος πλαίσιο. Να μην αναθεωρηθεί το άρθρο 16 του Συντάγματος. Να καταργηθούν οι προηγούμενοι αντιεκπαιδευτικοί νόμοι ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Να παραιτηθούν οι υπουργοί της βίας Γιαννάκου και Πολύδωρας. Αθώωση όλων των συλληφθέντων, απελευθέρωση του προφυλακισθέντα διαδηλωτή». Αλλά και η ΠΟΣΔΕΠ, παρά τις αφόρητες πιέσεις, ανανέωσε την απεργία γι' αυτή την εβδομάδα.
Η αντοχή αυτή είναι αποτέλεσμα του κοινωνικού βάθους που έχει η φοιτητική δυσαρέσκεια, αλλά και του προωθημένου πολιτικού περιεχομένου. Παλεύουμε «ενάντια στις αλλαγές που προωθούν από κοινού η κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ, κομμάτι της ευρύτερης αντιλαϊκής επίθεσης στα πλαίσια των στοχεύσεων της ΕΕ», τονίζει το Συντονιστικό. «Όταν τα βρίσκουν στο κτίριο της βουλής, η μόνη αντιπολίτευση είμαστε εμείς», φώναζαν οι διαδηλωτές, ενώ το συντονιστικό σημειώνει: «Η φοιτητική νεολαία κινητοποιείται για να υπερασπιστεί τα συλλογικά της συμφέροντα και εκφράζει την δυσαρέσκεια που υπάρχει στην κοινωνία. Οι εργάτες - καταληψίες στη ΔΕΗ, οι ναυτεργάτες, οι συμβασιούχοι, οι δάσκαλοι και όλοι οι εργαζόμενοι είναι κομμάτι της ίδιας υπόθεσης».
Η αντιπαράθεση σήμερα συμπυκνώνεται στο κυρίαρχο ζήτημα της εφαρμογής του νόμου και της αποδοχής της κοινοβουλευτικής νομιμότητας. «Τους νόμους αποφασίζει η πλειοψηφία της Βουλής και εφαρμόζονται από όλους, είτε συμφωνούν είτε όχι. Δεν αποφασίζουν οι μειοψηφίες και το πεζοδρόμιο», λένε οι υπουργοί της κυβέρνησης, εκφράζοντας το σύγχρονο κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό. Θα υπακούσει το κίνημα; Όχι, απαντούν οι αγωνιζόμενοι φοιτητές. Νόμος είναι το δίκιο του αγώνα, τα δικαιώματα της εργαζόμενης πλειοψηφίας, της πλειοψηφίας του μπλοκ του αγώνα. Σε κάθε περίπτωση, το δρόμο για το μέλλον ανοίγουν οι εξεγερμένες μειοψηφίες, που πάνε κόντρα στο ρεύμα και ανατρέπουν τη «σιωπηρή πλειοψηφία» της υποταγής. Απέναντι στην κοινοβουλευτική δικτατορία κεφαλαίου και ΕΕ, απαντάμε με πλατιά εξωκοινοβουλευτική πολιτική και κοινωνική δράση. Πρόκειται για κορυφαίας πολιτικής σημασίας δίλημμα που όλοι πρέπει να πάρουν θέση.
Τα πράγματα είναι δύσκολα για την κυβέρνηση Καραμανλή. Εκτός από τις φοιτητικές καταλήψεις, ανυπακοή ζήτησε και ο πρόεδρος της ΠΟΣΔΕΠ Λ. Απέκης, ενώ ανεφάρμοστο έκριναν τον νόμο, ζητώντας την απόσυρσή του, οι σύγκλητοι του ΕΜΠ και του Πανεπιστημίου Πατρών. Σοβαρές ενστάσεις έχουν και άλλες σύγκλητοι. Το ΚΚΕ και ο ΣΥΝ έχουν ταχθεί επίσης εναντίον της εφαρμογής του, ενώ ακόμη και ο ανεκδιήγητος Παπανδρέου είπε ότι μία από τις πρώτες ενέργειές του εάν έρθει στην κυβέρνηση, θα είναι να τον αλλάξει. Βεβαίως, με την πολιτική που έχει, το πιο πιθανό είναι να αλλάξει απλώς τις διατυπώσεις, ενώ προς το παρόν, ζητά ανοικτά πανεπιστήμια, με την ΠΑΣΠ να εμφανίζεται στο πλάι της ΔΑΠ για να σπάσει τις καταλήψεις...
Η στιγμή είναι κρίσιμη. Το φοιτητικό κίνημα μπορεί να πετύχει την ανατροπή και να βαθύνει το πλήγμα στο μπλοκ εξουσίας. Μπορεί να «δεθεί» με τους αγώνες των εργαζομένων, όπως δείχνει η προσπάθεια που γίνεται σε σωματεία για στάσεις εργασίας την ερχόμενη Πέμπτη. Ζητούμενο είναι η συνέχιση, κλιμάκωση και περαιτέρω πολιτικοποίηση των αγώνων, η περιφρούρησή τους από τις επιθέσεις του κράτους. Μόνο που η απομόνωση και υπερπροβολή του ζητήματος της περιφρούρησης από το ΚΚΕ, με τρόπο μάλιστα χυδαίο ενάντια στην ΕΑΑΚ και το κίνημα (βλ. σελ. 5), όχι μόνο δεν συμβάλλει, αλλά διευκολύνει την κυβέρνηση. Παράλληλα, η άρνηση του ΚΚΕ να συμβάλλει στοιχειωδώς σε ένα μέτωπο υπεράσπισης των κινητοποιήσεων και των ελευθεριών, τελικά αφήνει ελεύθερο το πεδίο για την επέλαση της κυβερνητικής καταστολής.
Εξαιρετικής σημασίας ζήτημα είναι να τίθεται από τις δυνάμεις του κινήματος αίτημα ανατροπής και κατάργησης του νόμου και, από αυτή τη σκοπιά φυσικά, η μη εφαρμογή του, ώστε να «μείνει στα χαρτιά». Όχι όμως αντίστροφα, όπως ψελλίζουν δυνάμεις του ΣΥΝ και του ΚΚΕ. Αν αποδυναμωθεί ο στόχος της κατάργησης, μειώνεται η πολιτική πίεση, η μάχη σταματά να δίνεται στους δρόμους -αυτό που πρωτίστως νοιάζει την κυβέρνηση- και εγκλωβίζεται στα πανεπιστήμια. Υπονομευτική προς το δυναμισμό του κινήματος είναι επίσης κάθε προσπάθεια «από τα πάνω» και «από τα έξω» αντικατάστασης των καταλήψεων διαρκείας με άλλες μορφές πάλης, «πολύμορφες» ή επιμέρους, όπως αρχίζουν να γράφουν Αυγή και Ριζοσπάστης. Ήδη στο Φιλολογικό Θεσσαλονίκης, η ΠΚΣ κατέβασε πρόταση για κινητοποιήσεις χωρίς κατάληψη. Θα αντέξουν άραγε αυτές οι γραμμές στο ποτάμι του αγώνα;

ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΛΑΦΡΟΣ