ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2007

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2007: ΚΑΤΩ OI KΛEΦTEΣ TΩN AΣΦAΛIΣTIKΩN TAMEIΩN

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ

Ενάντια στην ακρίβεια, ενάντια στην ανεργία

ΛΙΓΟΤΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ - ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Κοινωνική Ασφάλιση, Δημόσια Υγεία και Παιδεία υψηλού επιπέδου

Ο εορτασμός της φετινής εργατικής πρωτομαγιάς συμπίπτει με μια εντελώς νέα και εκρηκτική πολιτική κατάσταση μετά τις αποκαλύψεις της κλοπής σε βάρος των ασφαλιστικών ταμείων και του σκανδάλου που έχει ξεσπάσει. Στο φόντο των συγκλονιστικών αγώνων της φοιτητικής νεολαίας που καταρράκωσαν το «σεμνό και ταπεινό» προσωπείο της κυβέρνησης της Δεξιάς, το ξέσπασμα του σκανδάλου στα ταμεία φαίνεται να δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την υλοποίηση ενός ενιαίου μετώπου παιδείας – εργασίας.

Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα

Οι «καλές μέρες» για τον Καραμανλή και την κυβέρνησή του, φαίνεται να είναι ένα πολύ μακρινό παρελθόν καθώς στην κατάρρευση της μεταρρυθμιστικής – απορρυθμιστικής τους προσπάθειας στην εκπαίδευση και στο ασφαλιστικό, βλέπουν όχι μόνο την κατάρρευση του πυρήνα της πολιτικής τους αλλά την απειλή μιας στρατηγικής ήττας τόσο για την ίδια όσο και για τα συμφέροντα του κεφαλαίου που εκπροσωπεί. Στον χώρο της εκπαίδευσης, μετά το ναυάγιο της αναθεώρησης του άρθρου 16, αναγκάστηκαν να ψηφίσουν ένα νόμο που κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει αν και πότε θα εφαρμοστεί και το κυριότερο που θέτει τις προϋποθέσεις για ένα νέο γύρο ακόμη σφοδρότερων συγκρούσεων με την εξεγερμένη νεολαία των πανεπιστημίων. Και αν στον χώρο της εκπαίδευσης έχουμε ένα μέτωπο που παραμένει ανοιχτό, στο ασφαλιστικό έχουμε ένα μέτωπο που «καίει». Υπάρχουν πάρα πολλά και αδιάσειστα στοιχεία και καθημερινά προστίθενται νέα, που ενοχοποιούν πρωτοκλασάτα στελέχη και «τσάρους» της κυβέρνησης, σαν τον Τσιτουρίδη και τον Αλογοσκούφη αλλά και τον ίδιο τον Καραμανλή για τον τρόπο που οι διοικήσεις των ταμείων, που οι ίδιοι τις είχαν διορίσει και κατ’ εντολή τους αγόραζαν τα ομόλογα -τα διαβόητα σύνθετα χρηματικά προϊόντα- υπερτιμημένα ασφαλώς στο ύψος της μίζας των διάφορων μεσαζόντων, εκλεκτών της κυβέρνησης, είτε πρόκειται για χρηματιστικές εταιρείες είτε για μεμονωμένα πρόσωπα.

Όμως, οι ευθύνες είναι φανερές όχι μόνο για την κυβέρνηση αλλά και για τα αντιπολιτευτικά δεκανίκια του συστήματος. Του ΠΑΣΟΚ πρωτοστατούντος καθώς οι πάντες γνωρίζουν ότι η σημερινή πολιτική της Ν.Δ. απλώς είναι η συνέχεια της πολιτικής και της νομικίστικης ευρηματικότητας του ΠΑΣΟΚ και ότι απλώς στηρίζεται σε νόμους ψηφισμένους από το ΠΑΣΟΚ. Στους απίστευτους γραφειοκράτες της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, που αφού πρωτοστάτησαν να ξεγελασθούν οι εργαζόμενοι και να εκτονωθούν ακίνδυνα οι αντιστάσεις τους στις εκάστοτε μεταρρυθμίσεις του ασφαλιστικού, αφού έγιναν συμμέτοχοι και συνένοχοι μέσω των κοινωνικών διαλόγων στην νομική θεσμοθέτηση του τζόγου των αποθεματικών των ταμείων, αφού έγιναν απολογητές της αρπαχτής της περιουσίας των εργαζομένων από τους εργοδότες και τους κυβερνώντες, τώρα ζητούν από τους εργάτες να τους απαλλάξουν λόγω ....βλακείας ανάγοντας τον κυνισμό του Αλογοσκούφη σε ατράνταχτο άλλοθι. Των φωστήρων της κοινοβουλευτικής και καθεστωτικής Αριστεράς, του ΠΑΜΕ – ΚΚΕ και της Αυτόνομης Παρέμβασης του ΣΥΝ, που στον οίστρο της αλλαγής των συσχετισμών στα συνδικάτα, έχουν και οι ίδιοι εκλέξει αντιπροσώπους στις διοικήσεις των ταμείων (...και των ΔΕΚΟ) ή τουλάχιστον έχουν στηρίξει με νύχια και με δόντια την προοπτική μιας τέτοιας εκλογής. Στις αριστερές φωνές που καταδικάζουν την συμμετοχή και την συνυπευθυνότητα της συνδιοίκησης με τους εργοδότες και αντιπαραθέτουν τον εργατικό έλεγχο, τις ανεξάρτητες εργατικές επιτροπές εκλεγμένες από γενικές συνελεύσεις με διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας απαντούσαν ότι πρόκειται για αριστερίστικο οπουρτουνισμό. Αλλά και σήμερα το μόνο που προτείνουν είναι την αναβάθμιση του... θεσμικού πλαισίου λειτουργίας των ταμείων.

Είναι περισσότερο φανερό παρά ποτέ ότι η σημερινή κοινωνική, πολιτική και οικονομική κρίση ανάγεται όλο και περισσότερο σε κρίση ηγεσίας της εργατικής τάξης. Το μεγάλο ζητούμενο είναι η ενοποίηση όλων των δυνάμεων και των συνιστωσών της εργατικής τάξης, της εξεγερμένης φοιτητικής νεολαίας, των ανέργων, των μεταναστών, των φτωχών και καταπιεσμένων στρωμάτων κάτω από ένα πρόγραμμα που να εξασφαλίζει την πολιτική και ιδεολογική τους ανεξαρτησία, από το κράτος και την εργοδοσία, την κυβέρνησή τους και τις οργανώσεις τους πολιτικές και συνδικαλιστικές. Όμως μια τέτοια ενοποίηση δεν πρόκειται να επιτευχθεί παρά μόνο στην βάση ενός επαναστατικού προγράμματος μεταβατικών διεκδικήσεων, που να συνδέει τα ζητήματα και τα αιτήματα της καθημερινότητας, ξεκινώντας από τα πιο ευτελή μέχρι τα πιο σοβαρά, με το αίτημα της ανατροπής του καπιταλισμού και της εγκαθίδρυσης του σοσιαλισμού. Πρέπει την ίδια στιγμή που παλεύουμε ενάντια στην ακρίβεια, την ανεργία, τις μορφές ευέλικτης απασχόλησης να έχουμε συνείδηση ότι δεν είναι δυνατό ο καπιταλισμός από μόνος του να καταργήσει την ανεργία, να παράσχει παιδεία και υγεία ή ένα κοινωνικό κράτος στο ύψος των αναγκών και των απαιτήσεων της εργατικής τάξης. Πόσο μάλλον να σταματήσουν οι κλεψιές και οι ρεμούλες από ένα σύστημα που εξ ορισμού ταυτίζεται με την κλοπή της απλήρωτης εργασίας, την εκμετάλλευση και τη ρεμούλα.

Όλοι στη Γενική Απεργία της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ στις 15 Μαΐου, με αίτημα φέρτε πίσω τα κλεμένα.

Για την αντιμετώπιση της ανεργίας να παλέψουμε για την κατάληψη των εργοστασίων που κλείνουν ή "μεταναστεύουν" και για την επαναλειτουργία τους κάτω από εργατικό έλεγχο και εργατική διαχείριση.

Για την συγκρότηση ενός δικτύου κατειλημμένων εργοστασίων απαιτώντας την εθνικοποίησή τους χωρίς αποζημίωση.

Για την δραστική μείωση του χρόνου εργασίας και την απελευθέρωσή του από την καπιταλιστική εκμετάλλευση, χωρίς μείωση μισθών.

Σύνταξη σε λιγότερα χρόνια εργασίας και μοίρασμα της απασχόλησης σε συνδυασμό με την ελάττωση της εργάσιμης ημέρας.

Ασφαλιστικό σύστημα βιώσιμο με χρηματοδότηση από την εργοδοσία και το κράτος. Καμιά εργατική εισφορά – κράτηση από τον μισθό των εργαζόμενων.

Έλεγχος των ταμείων από τα συνδικάτα και τις οργανώσεις των συνταξιούχων με επιτροπές αιρετές και ανακλητές.

Ελάττωση των χρόνων συνταξιοδότησης στα 30 χρόνια (20 για τα βαρέα) με ανώτατο όριο ηλικίας συνταξιοδότησης τα 55 έτη (50 για τα βαρέα) με σκοπό να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας για την νέα γενιά.

Ασφάλιση όλων των μεταναστών εργατών. Πλήρης ισότητα των ελλήνων και ξένων εργατών με ίσα νομικά, πολιτικά, ασφαλιστικά, οικονομικά δικαιώματα. Κατάργηση της διάκρισης παράνομης και νόμιμης εργασίας.

Ασφάλιση όλων των ανέργων και επίδομα ανεργίας ίσο με τον βασικό μισθό.

Για την ανατροπή της κυβέρνησης της Δεξιάς. Για να ανοίξει ο δρόμος για την εργατική εξουσία και το σοσιαλισμό.

Για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, χωρίς πολέμους και φασισμούς. Για την κατάργηση του συστήματος της μισθωτής εργασίας, και τον ελευθεριακό κομμουνισμό.

Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα

Αθώοι οι φοιτητές- στη φυλακή ο Στεργίου γιατί είναι.. οικοδόμος!

Αθώοι οι φοιτητές- στη φυλακή ο Στεργίου γιατί είναι… οικοδόμος!

Δίκη Φοιτητών

Μια σημαντική νίκη του φοιτητικού κινήματος είναι η αθώωση των 49 φοιτητών που δικάζονταν στο τριμελές πλημμελειοδικείο στην πρώην σχολή της Ευελπίδων για σχεδόν ένα μήνα. Το στημένο από τη ΓΑΔΑ κατηγορητήριο, που αφορούσε στα επεισόδια στην πορεία της 8ης Μάρτη, κατέρρευσε, αφού τόσο τα όσα αρχικά καταλογίσθηκαν στους φοιτητές –σε συνθήκες διήμερης κράτησης και απομόνωσης από συγγενείς και συνηγόρους– όσο και οι τραγελαφικές «μαρτυρίες» των μαρτύρων κατηγορίας ΜΑΤατζήδων, αντιφατικές, πλήρως αναξιόπιστες, έδωσαν τη δυνατότητα στους δικηγόρους των φοιτητών να αποδείξουν χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία όχι μόνο την αθωότητα των εναγομένων αλλά και την ενοχή των εναγόντων.

Η δίκη ολοκληρώθηκε την Τρίτη 17/4, ενώ οι συνήγοροι υπεράσπισης κατέθεσαν μήνυση στα ΜΑΤ για την υπερβολική χρήση χημικών ουσιών στις πορείες.

Προφυλακισμένος ο Βασίλης Στεργίου

Προφυλακισμένος παραμένει ο αναρχικός οικοδόμος Βασίλης Στεργίου, ένας απ’ τους συνολικά 62 συλληφθέντες της πορείας στις 8 Μάρτη· σε βάρος του έχει ασκηθεί δίωξη σε βαθμό κακουργήματος καθώς το «ανεπίτρεπτο» στην περίπτωσή του είναι για το κράτος ότι συμμετείχε σε πανεκπαιδευτική πορεία αν και δεν είναι φοιτητής, δείχνοντας την έμπρακτη αλληλεγγύη του στο σημαντικό αυτό κοινωνικό αγώνα. Πανελλαδική καμπάνια για την άμεση απελευθέρωσή του πραγματοποιείται από οργανώσεις και αναρχικές ομάδες ενώ την Παρασκευή 27 Απρίλη είχε προγραμματιστεί στην Αθήνα πορεία αλληλεγγύης.

Φιλοσοφική

Μετά από περίπου δέκα εβδομάδες κατάληψης, απ’ τον Γενάρη έως τις αρχές Απρίλη, ο Σύλλογος φοιτητών Φιλοσοφικής Αθηνών, στη Γενική Συνέλευση της 17 Μάρτη –δύο μέρες μετά την λήψη των διακοπών του Πάσχα– αποφάσισε το άνοιγμα της Σχολής και την έναρξη μαθημάτων.

Η διαμάχη που ξέσπασε τόσο πριν, όσο και κατά τη διάρκεια της γενικής συνέλευσης αφορούσε στην ΔΑΠ αλλά και στη συνέχιση ή μη της κατάληψης ανάμεσα σε παρατάξεις της αριστεράς. Η πρόταση της πλειοψηφίας των αριστερών παρατάξεων για μία μέρα κατάληψη της σχολής την Πέμπτη 19/4 για συμμετοχή στην πανεκπαιδευτική πορεία, συνάντησε την αποδοκιμασία ενός μεγάλου αριθμού ανένταχτων φοιτητών που στήριζαν ένα χρόνο την κατάληψη. Η Κίνηση Αριστερών Φιλοσοφικής (ένα απ’ τα δύο σχήματα της ΕΑΑΚ στο οποίο επεμβαίνει το ΕΕΚ) διαφοροποιήθηκε απ’ την πρόταση αυτή, αναλύοντας διεξοδικά τους πολιτικούς λόγους για τους οποίους πάλεψε την πενθήμερη κατάληψη της Σχολής.

Στην τελική καταμέτρηση των ψήφων, πρώτο αναδείχθηκε τελικά το πλαίσιο που πρότειναν τα ΕΑΑΚ και στήριξαν όλες οι υπόλοιπες αριστερές παρατάξεις, δεύτερο ήρθε το πλαίσιο της ΔΑΠ και τελευταίο της ΠΚΣ (ΚΝΕ). Επόμενη κρίσιμη Γενική Συνέλευση θα πραγματοποιηθεί πριν την πανεργατική γενική απεργία της 15ης του Μάη.

Όλοι τρέχουν για δανεικά: Αποτέλεσμα φτώχειας και κρίσης

ΧΡΕΗ: ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ

Όλοι τρέχουν για δανεικά. Αποτέλεσμα φτώχειας και κρίσης

Δέος προκαλούν τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Τράπεζα της Ελλάδας την εβδομάδα που πέρασε και αφορούν το ύψος του ιδιωτικού δανεισμού στη χώρα μας - ό,τι δηλαδή έχουν δανειστεί νοικοκυριά και επιχειρήσεις από τις τράπεζες. Φθάνοντας τα 179, 4 δισ. ευρώ, το ποσό αυτό ανέρχεται περίπου στο ύψος του ΑΕΠ, για την ακρίβεια φθάνει το 92% της αξίας των αγαθών και υπηρεσιών που παράγονται στη χώρα όλο το χρόνο! Το ποσό αυτό ας μην θωρηθεί φυσιολογικό. Αρκεί να πούμε πως σε σχέση με πέρυσι, αυξήθηκε κατά 20%! Από όλο αυτό το χρέος, στα νοικοκυριά αναλογεί περίπου το μισό. Ειδικότερα, τα στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια αντιστοιχεί το 44,6% του ΑΕΠ.

Εφημερίδα ΠΡΙΝ

Τα παραπάνω νούμερα χρήζουν αναφοράς όχι για τη ζαλάδα που προκαλούν. Αλλά επειδή αποκαλύπτουν ορισμένες βαθύτερες και πέρα για πέρα ανησυχητικές τάσεις.

Πρώτα απ' όλα, τη φτώχεια που βασιλεύει. Η Τράπεζα της Ελλάδας υπολογίζει ότι περίπου το 8% των χρεών από πιστωτικές κάρτες, περίπου δηλαδή 2 δισ. ευρώ, δεν εξυπηρετούνται κανονικά. Αυτό συμβαίνει γιατί όλο και μεγαλύτερο μέρος των πραγματικών και όχι επίπλαστων κοινωνικών αναγκών περνούν στις πιστωτικές κάρτες, έχοντας φθάσει το πλαστικό χρήμα να είναι το είδωλο της φτώχειας.

Κατά δεύτερο, η διόγκωση του χρέους των επιχειρήσεων (όσο και αν αυτή η τάση διαφοροποιείται στο εσωτερικό τους ανάλογα με την κερδοφορία) φέρνει στην επιφάνεια την κρίση που αντιμετωπίζουν ακόμη και οι επιχειρήσεις που δεν είναι προβληματικές ή καταχρεωμένες. Την αδυναμία δηλαδή του κεφαλαίου να πετύχει τη διευρυμένη αναπαραγωγή του χωρίς να παραδοθεί στο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο. Στα παραπάνω μεγέθη αν προσθέσουμε και το δημόσιο χρέος (ό,τι δηλαδή έχει δανειστεί το ελληνικό κράτος), ένα ποσό που υπερβαίνει το ΑΕΠ, τότε φαίνεται ότι το συνολικό χρέος ισούται με το διπλάσιο του ΑΕΠ!

Τρίτο και σημαντικότερο, η εκτίναξη του χρέους δείχνει πως μια ολόκληρη κοινωνία έχει πιαστεί όμηρος των τραπεζιτών. Πως τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα έχουν απλώσει ένα δίχτυ φυλακίζοντας στην αυθαιρεσία τους εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους οι οποίοι αδυνατούν να αντιδράσουν, όταν για παράδειγμα αυξάνονται τα επιτόκια ή επιβάλλονται εξωπραγματικές χρεώσεις για την πιο απλή τραπεζική εργασία. Καθόλου τυχαία, στην Αγγλία πριν λίγες εβδομάδες κορυφαία καθημερινή εφημερίδα ξεκίνησε καμπάνια εναντίον τη αυθαιρεσίας των τραπεζών, αποκαλύπτοντας τα ψιλά γράμματα πίσω από τις συμβάσεις των πιστωτικών καρτών και των δανείων. Πρόκειται αναμφισβήτητα για αντιδράσεις εντελώς ακίνδυνες που δείχνουν όμως την καταπίεση που βιώνουν εκατομμύρια εργαζόμενοι στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες από την ανεξέλεγκτη δράση των τραπεζιτών.

θάνατος αλβανού κρατουμένου σε κελί του Α.Τ. Ιλίου

(((((o)))))

"Αλήτες! Εσείς τον φάγατε..." κραύγαζε μέχρι πριν λίγο προς τους μπάτσους που φρουρούσαν το Α.Τ. Ιλίου, συγγενής 19χρονου αλβανού κατοίκου του Ιλίου που βρέθηκε νεκρός μέσα σε κελί του τοπικού αστυνομικού τμήματος, στον Άγιο Φανούριο.
Μέσα σους οδυρμούς και τις κατάρες των συγγενών του, κάποια παλικάρια των οπκε είχαν το θράσος να συνοδεύουν τη νεκροφόρα, πίνοντας επιδεικτικά το φραπόγαλό τους στα μάτια των συγγενών που ορύονταν.

Σύμφωνα με τις έως τώρα μαρτυρίες από γείτονες που βρέθηκαν στο Α.Τ. Ιλίου αλλά και από τους συγγενείς, το περιστατικό έχει ως εξής:
19 χρονος αλβανός ο οποίος ζει χρόνια στο Ίλιον (αυτός και η οικογένειά του), βρέθηκε στα κρατητήρια του Α.Τ. Ιλίου από το μεσημέρι της Κυριακής 15 Απρίλη κατηγορούμενος (όπως λένε οι μπάτσοι) για κάποια μικροκλοπή. Αργά το βράδυ της ίδιας ημέρας, βρέθηκε (σύμφωνα πάντα με τις περιγραφές των μπάτσων στους περίοικους και στους συγγενείς) κρεμασμένος μέσα στο κελί του. Οι αρχικές περιγραφές των μπάτσων κάναν λόγο για ζώνη η οποία χρησιμοποίησε ο 19χρονος για να κρεμαστεί, στη συνέχεια λέγανε για σχοινί το οποίο χρησιμοποιήθηκε για να αυτοκτονήσει και τελικά στη μητέρα του είπανε για "σκληρό λάστιχο από καζανάκι" το οποίο χρησιμοποίησε και κρεμάστηκε. Η μητέρα του, η οποία ήταν και η μοναδική στην οποία επετράπηκε η είσοδος στο Α.Τ., έκανε λόγο για κελί το οποίο έχει 3 μέτρα ύψος και στο οποίο δεν υπάρχουν καρέκλες ή άλλα αντικείμενα στα οποία θα μπορούσε να πατήσει για να κρεμαστεί. Επίσης η μητέρα του ανέφερε ότι δεν είδε κάποιο σταθερό σημείο στο ταβάνι στο οποίο θα μπορούσε να κρεμάσει οτιδήποτε ο γιός της. Κάποιοι γείτονες ανέφεραν ότι τον 19χρονο τον έχουν ξαναπροσαγάγει αρκετές φορές στο συγκεκριμένο τμήμα και έχουν επιχειρήσει να τον κατηγορήσουν για παρόμοιες υποθέσεις....

Από τις 12 το βράδυ της Κυριακής, έξω από το Α.Τ. Ιλίου μαζεύτηκαν συγγενείς του 19χρονου, δημοσιογράφοι και δεκάδες μπάστοι διαφόρων σωμάτων. Κάποιοι από τους συγγενείς κινήθηκαν απειλητικά προς τους μπάτσους που βρίσκονταν εκεί, κάποιοι άλλοι συγγενείς τους συγκράτησαν, ενώ οι κατάρες προς την αστυνομία δεν σταμάταγαν. Το κλίμα ήταν φορτισμένο ως τις τρεις τα ξημερώματα, όταν και η νεκροφόρα η οποία κατέφθασε λίγο νωρίτερα, αναχώρησε με τον νεκρό 19χρονο αλβανό.



(Οι παραπάνω πληροφορίες αντλήθηκαν μέσα σε καθεστώς έντονης φόρτισης από συγγενείς του 19χρονου και περίοικους που βρέθηκαν έξω από το Α..Τ. Ιλίου, συνεπώς η αναδημοσίευσή τους γίνεται με κάθε επιφύλαξη. Από εκεί και πέρα ας μην περιμένουμε να μάθουμε την πραγματικότητα μέσα από τα media και τους διαφόρους εκπροσώπους των αρχών.)




πηγή Indymedia Athens

Οι αγώνες τροφοδοτούν το στόχο του πόλου - μετώπου

Στήριξη στους αγωνιστές και όχι άθροισμα οργανώσεων

Τα εγχειρήματα με σκοπό τη συγκρότηση ενός μαζικού και ισχυρού τρίτου πόλου στην ελληνική Αριστερά έχουν πλέον μια σχετικά μακρόχρονη ιστορία. Αν εξαιρέσουμε την ιστορία των οργανώσεων οι οποίες αποτέλεσαν προϊόντα διασπάσεων που είχαν ως πλαίσιο αναφοράς το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα και την αποτίμηση του χαρακτήρα της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, η ιστορία αυτών των εγχειρημάτων ξεκινάει στη δεκαετία του 1980 με πολύ μικρά και ελάχιστα αποτελεσματικά, τελικά, βήματα. Δεν είναι δυνατό, βέβαια, στο πλαίσιο μιας σύντομης τοποθέτησης αυτά τα βήματα να συζητηθούν.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΡΟΛΛΙΟΣ*

Όμως είναι σημαντικό, αποφεύγοντας εύκολες ταυτίσεις με το σημερινό φοιτητικό κίνημα και τη μεγάλη απεργία των δασκάλων, να θυμηθούμε ότι έγιναν μετά ένα μεγάλο αγώνα του τότε φοιτητικού κινήματος, στα πλαίσια του οποίου αμφισβητήθηκαν οι πολιτικές πρακτικές των τότε κομμάτων της Αριστεράς στο μαζικό κίνημα. Να το θυμηθούμε γιατί η υπόθεση του μαζικού και ισχυρού αντιιμπεριαλιστικού αντικαπιταλιστικού πόλου δεν μπορεί παρά να τροφοδοτείται από τα μαζικά κινήματα και τους αγώνες τους.

Η σοσιαλδημοκρατική μετάλλαξη και διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η δεξιόστροφη πολιτική του ΚΚΕ και του προγόνου του Συνασπισμού, που είχαν σαν κορύφωση τη συμμετοχή τους στην κυβέρνηση Τζαννετάκη, αποτέλεσαν τους βασικούς όρους για τον απεγκλωβισμό ενός σημαντικού δυναμικού από αυτά τα κόμματα. Δεκαπέντε περίπου χρόνια αργότερα, μετά από μια σειρά χαμένων ευκαιριών και νέων μικρών βημάτων στη δεκαετία του 1990 και στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 2000, η υπόθεση του πόλου τίθεται με νέους όρους.

Νέους, κυρίως από την άποψη ότι μπορεί να στηριχτεί στους σημαντικότατους αγώνες που προαναφέρθηκαν, αλλά και από την άποψη ότι υπάρχει πλέον μια συσσωρευμένη πολιτική και οργανωτική εμπειρία η οποία μπορεί να αξιοποιηθεί και αποτυπώνεται θετικά στην ενωτική πρόταση των 12 σημείων του ΝΑΡ. Όμως, ο σωστός γενικός προσανατολισμός αυτής της πρότασης είναι πιθανό να αποτελέσει ένα ακόμα στοιχείο στην αλυσίδα των αποτυχημένων εγχειρημάτων αν δεν προσεχθούν τουλάχιστον τα εξής.

Πρώτον, να γίνει ξεκάθαρο ότι η βάση της συγκρότησης του μετώπου - πόλου είναι η πολιτική συμφωνία σε συγκεκριμένα ζητήματα, όπως, πρωταρχικά, ο αντιιμπεριαλιστικός - αντικαπιταλιστικός χαρακτήρας, η εναντίωση στον αστικό κοινωνικοπολιτικό συνασπισμό εξουσίας και ο διαχωρισμός από την πολιτική του ΚΚΕ και του ΣΥΝ. Αυτή η πολιτική συμφωνία αποτελεί και τη βάση για τη θεωρητική δουλειά στα επίπεδα των προγραμματικών και στρατηγικών επεξεργασιών, η οποία πρέπει να γίνει σε στενή σχέση αλληλοτροφοδότησης με συγκεκριμένες πολιτικές παρεμβάσεις.

Δεύτερον, να δοθεί έμφαση στο λαϊκό χαρακτήρα και την ανάλογη εξωστρέφεια του μετώπου, που είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για να ξεπεραστούν οι διαλυτικές λογικές του σεχταρισμού, των κομματικών παραμάγαζων και του μαξιμαλισμού που έχουν κυριαρχήσει στο χώρο της λεγόμενης εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς.

Τρίτον, να γίνει ακόμα πιο ξεκάθαρο θεωρητικά και πρακτικά ότι το μέτωπο - πόλος στηρίζεται και λειτουργεί με βάση τους αγωνιστές που συμμετέχουν σ' αυτό και δεν αποτελεί άθροισμα πολιτικών οργανώσεων. Με άλλα λόγια, να απορριφθεί ως αρνητική η λογική που γέννησε τη Μαχόμενη Αριστερά και να μετεξελιχθεί η λογική της ενότητας που ξεκίνησε πολιτικά από το ΜΕΡΑ και να εκφραστεί οργανωτικά. Αυτό θα γίνει αν βάση του μετώπου είναι οι τοπικές οργανώσεις σε επίπεδο γειτονιάς, πόλης και νομού στις οποίες συμμετέχουν όλοι οι αγωνιστές, τοπικές οργανώσεις που πρέπει να αρθρωθούν σε πανελλαδικό επίπεδο. Οι οργανώσεις αυτές δεν θα έχουν το ρόλο της καθοδήγησης των κινήσεων και συσπειρώσεων της ριζοσπαστικής Αριστεράς οι οποίες λειτουργούν στους χώρους εργασίας και μόρφωσης, αλλά θα συνθέτουν τις εμπειρίες και τους αγώνες τους, θα τους στηρίζουν και θα τους αξιοποιούν αφενός στις πολιτικές παρεμβάσεις τους και αφετέρου στις προγραμματικές - στρατηγικές επεξεργασίες του πόλου - μετώπου.

Τέταρτον, ο πόλος - μέτωπο είναι αναγκαίο να αναπτύξει, τόσο στις εσωτερικές του λειτουργίες όσο και στη σχέση του με τις λαϊκές κοινωνικές τάξεις, στρώματα και ομάδες ένα έθος αλληλεγγύης, δημοκρατίας και πραγματικής συναγωνιστικότητας, εντελώς αντίθετου με τον ατομικισμό και τον παραγοντισμό. Οι διαδικασίες συλλογικής συζήτησης και μαρξιστικού διαφωτισμού πρέπει να αποτελούν ένα από τα βασικά λειτουργικά στοιχεία για την ανάπτυξη αυτού του έθους.

Τελευταίο, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό από τα προηγούμενα. Η συγκρότηση του μετώπου πρέπει να γίνει με βάση συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα και συγκεκριμένες οργανωτικές διαδικασίες, οι οποίες να μην αναφέρονται αποκλειστικά στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές αλλά και να μην τις αγνοούν. Η τόλμη στα οργανωτικά ζητήματα είναι περισσότερο από ποτέ άλλοτε αναγκαίο να είναι τουλάχιστον ισότιμη με την πολιτική τόλμη που έδειξαν οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς πολύ πρόσφατα στην ανάπτυξη των κινημάτων των φοιτητών και των δασκάλων.

* Ο Γιώργος Γρόλλιος είναι πανεπιστημιακός

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ - ΑΠΟΛΥΣΗ Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Ομόθυμη καταδίκη του κλίματος τρομοκρατίας

ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Το Νέο Αριστερό Ρεύμα και η νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση καταδίκασαν την απόλυση του Γ. Δελαστίκ την ίδια κιόλας ημέρα που του κοινοποιήθηκε. Ολόκληρο το κείμενο δημοσιεύθηκε την προηγούμενη εβδομάδα. Μεταξύ άλλων, κατήγγειλε «ως πρωτοφανή επιχείρηση πολιτικής δίωξης και φίμωσης της ελευθερίας του Τύπου την προκλητική απόφαση της διεύθυνσης της εφημερίδας Καθημερινή». Ακόμη αναφερόταν πως «στο πρόσωπο του Γ. Δελαστίκ διώκονται ειδικότερα οι πρωτοπόροι δημοσιογράφοι και αγωνιστές που εκπροσωπούν την Αριστερά της νέας εποχής στη δεύτερη αντιδραστική μεταπολίτευση που ξεκίνησε το 1989 και επηρέασαν με τη σκέψη, την πένα και τη δράση τους, στη χώρα μας αλλά και διεθνώς, τους αγώνες για τις δημοκρατικές ελευθερίες και κατά των πολέμων της Νέας Τάξης».
Το Μέτωπο Ριζοσπαστικής Αριστεράς σε ανακοίνωσή του αναφέρεται στο φόβο που νιώθουν κυβέρνηση, «νταβατζήδες» και ιμπεριαλισμός. Ολόκληρη η ανακοίνωση έχει ως εξής:
«Η απόλυση από την εφημερίδα Καθημερινή του δημοσιογράφου Γιώργου Δελαστίκ, στελέχους του ΝΑΡ και του ΜΕΡΑ και διευθυντή της εφημερίδας Πριν, αποτελεί πρόκληση για κάθε εργαζόμενο και αριστερό. Κι αυτό γιατί πρόκειται για μια απόλυση που γίνεται με απροκάλυπτα πολιτική αιτιολογία, αφού αφορά τις πολιτικές απόψεις και τη δράση του Γ. Δελαστίκ και τη συμβολή του στην έκδοση του Πριν.
Η ενέργεια αυτή της ιδιοκτησίας και της διεύθυνσης της εφημερίδας Καθημερινή ρίχνει το φύλλο συκής της "αντικειμενικότητας" και της "ελευθεροτυπίας", πίσω από το οποίο κρύβονται οι κεφαλαιούχοι κάτοχοι των ΜΜΕ και αποκαλύπτει το ζοφερό τοπίο του ελέγχου και της "πλουραλιστικής" ομοφωνίας που θέλουν να επιβάλλουν στα ΜΜΕ τα αστικά και ιμπεριαλιστικά κέντρα.
Ταυτόχρονα, φανερώνει το φόβο της κυβέρνησης, των "νταβατζήδων" των ΜΜΕ και του κεφαλαίου καθώς και του ιμπεριαλισμού, μπροστά στα αλλεπάλληλα κύματα της ταξικής πάλης και των κοινωνικών αγώνων, που απειλούν την μονοκρατορία τους.
Καλούμε σε αλληλεγγύη στον Γ. Δελαστίκ και σε κάθε ανυπόταχτη δημοσιογραφική φωνή. Σε αγώνα για την υπεράσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών, του δικαιώματος στην ελεύθερη έκφραση. Σε συστράτευση για την οικοδόμηση του αντίπαλου δέους στην επίθεση του κεφαλαίου, για τη δημιουργία της άλλης, ανατρεπτικής και επαναστατικής, Αριστεράς».
Την απόφαση της διεύθυνσης της Καθημερινής καταδικάζει επίσης και η εφημερίδα Προλεταριακή Σημαία. Σε άρθρο της στο φύλλο που κυκλοφορεί τονίζει μεταξύ άλλων ότι το συγκεκριμένο περιστατικό «επιβεβαιώνει την απόφαση των ιδοκτητών των ΜΜΕ να φιμώσουν όποια φωνή και πένα θελήσει να εκφράσει απόψεις πέρα από όσες ανέχεται το σύστημα. Οι διακηρύξεις τους περί "ελευθερίας του Τύπου" ηχούν κούφια λόγια όταν οι ίδιοι και τα κέντρα που παρεμβαίνουν αποφασίσουν να κλείσουν κάθε δίοδο έκφρασης σε αριστερές απόψεις. Αυτό αν και ίσχυε σε κάθε περίοδο της λεγόμενης αστικής δημοκρατίας, τώρα που η επίθεση των ιμπεριαλιστών βαθαίνει και επεκτείνεται σε κάθε ρήγμα που το λαϊκό κίνημα κάποτε πέτυχε, οι απαιτήσεις τους για παραμόρφωση της πραγματικότητας είναι αδιαπραγμάτευτη.
Κανένα μέσο του αστικού Τύπου έντυπου ή ηλεκτρονικού όσο κι αν επιχειρεί να παρουσιαστεί ως φιλολαϊκό ή ...ελεγκτικό ως προς την εξουσία ή και ανεξάρτητο και πάντως με σεβασμό στην ...αντίθετη άποψη δεν αντιστέκεται στις πολιτικές και οικονομικές πιέσεις που τα πολιτικά και οικονομικά κέντρα ασκούν ώστε να μην παραβιάζονται τα στεγανά των ιερών και όσιων της εκμεταλλευτικής κοινωνίας ακόμη και όταν επιτρέπει μέσω των εξαιρέσεων να επιβεβαιώνει τον κανόνα. Η Προλεταριακή Σημαία καταδικάζει την πολιτική απόλυση του Δελαστίκ από τη διεύθυνση της εφημερίδας που εργαζόταν και που αποτελεί προμαχώνα και διαμορφωτή των αντιδραστικών "μεταρρυθμίσεων" που η κυβέρνηση της Δεξιάς επεξεργάζεται».

Επιστολή αναγνώστη

Όλες τις προηγούμενες μέρες δεν έλειψαν από το φαξ και το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο του Πριν επιστολές αναγνωστών που δήλωναν την αγανάκτησή τους για την απόλυση του Γ. Δελαστίκ. Παραθέτουμε αυτούσια μία εξ αυτών, που προέρχεται από έναν αναγνώστη του Πριν, δικηγόρο στο επάγγελμα, «από αυτούς που λέγαμε παλιά: "συνοδοιπόρους"», όπως υπογράφει πάντα τις επιστολές που μας στέλνει.
Κύριε Δελαστίκ,
Χριστός Ανέστη - ο Τύπος;
Η Μεγάλη Πέμπτη επιβεβαίωσε το περιεχόμενό της: Για τους περισσότερους αρχή του δράματος του Ιησού, για τον Τύπο αρχή του δράματος των πολιτικών διώξεων, για την Καθημερινή αρχή της Σταύρωσής της, για εσάς μάλλον πρόωρη Ανάσταση και Λύτρωση!
Τυχαίο και το γεγονός ότι διά του Πριν μάθαμε εμείς οι απλοί αναγνώστες τα προηγηθέντα στο φύλλο υπ' αρ. 821 (πώς ξέφυγε από την Κα. Ρεπούση για το εγ. χοιρίδιο της Στ' Δημοτικού;...): Αλήθεια ο Γ. Δελαστίκ συνωστιζόταν στην ...έξοδο της Καθημερινής;
Κρίμα για τον Τύπο και την Καθημερινή. Κρίμα για την ΕΣΗΕΑ για τον "βασικό α-μέτοχο" ρόλο της. Όμως αλήθεια θυμούνται όλοι αυτοί τι ακολούθησε όταν "ένιψαν τας χείρας των" - μέρες που είναι; Πάλι Μ. Πέμπτη και Μ. Παρασκευή ήταν... Κρατήστε ψηλά την τιμή και την αξιοπρέπειά σας κε. Δελαστίκ. Αδύνατο να σας φθάσουν εκεί.

ΟΡΓΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΣΗ Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Αλγεινή εντύπωση προκάλεσε η απόφαση της Καθημερινής

ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ

Ξεπέρασε τα όρια της δημοσιογραφίας ο αντίκτυπος από την απόφαση της διεύθυνσης και της ιδιοκτησίας της Καθημερινής να απολύσουν τον Γ. Δελαστίκ, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα ασυνήθιστο κύμα αλληλεγγύης προς τον ίδιο και κλίμα οργής εναντίον των Αμερικανών. Η απόλυση του Γ. Δελαστίκ έγινε με αμιγώς πολιτικά κριτήρια. Απώτερος πολιτικός στόχος αυτής της επιθετικής κίνησης ήταν να καμφθεί ο αντιαμερικανισμός στην Ελλάδα και η κοινή γνώμη στη χώρα μας, αν δεν γίνει αμερικανόδουλη όπως θα την ήθελε η πρεσβεία, τουλάχιστον να πάψει να είναι τόσο επικριτική απέναντι στα εγκλήματα των Αμερικανών. Οι αντιδράσεις επομένως απέναντι στην απόφαση της Καθημερινής δεν ήταν δυνατό να περιοριστούν στο χώρο της δημοσιογραφίας.
Σε πολιτικό επίπεδο, η απόλυση του Γ. Δελαστίκ εντάσσεται στο κλίμα νεομακαρθισμού που επιχειρεί να επιβάλει η αμερικανική πρεσβεία στην Ελλάδα συντεταγμένα και μεθοδικά εδώ και περισσότερα από πέντε χρόνια, μετά την 11η Σεπτέμβρη και με την άφιξη συγκεκριμένα στην Αθήνα του ανθύπατου Τόμας Μίλερ. Εκδόσεις βιβλίων που γράφονται και διαδίδονται κατά παραγγελία, αλλαγές αντικειμένου σε καθόλα άξιους δημοσιογράφους για να πάψουν να επικρίνουν τους Αμερικανούς, επιλεκτικές και ουρανοκατέβατες τοποθετήσεις εκλεκτών της πρεσβείας -δημοσιογράφων και «αναλυτών»- σε νευραλγικές θέσεις του Τύπου, γενναίες μισθοδοσίες, απειλές για απόλυση αλλά και απολύσεις που έχουν γίνει το προηγούμενο διάστημα στο χώρο του Τύπου, ήταν ορισμένα μόνο από τα μέσα που χρησιμοποίησε η πρεσβεία για να συγκαλύψει τα εγκλήματα της Ουάσινγκτον και να αλλάξει επί το αμερικανικότερο τις συνειδήσεις.
Η απόλυση ωστόσο του Γ. Δελαστίκ, λίγες μέρες πριν συμπληρωθούν σαράντα χρόνια από την άνοδο της αμερικανοστήριχτης χούντας, συνιστά αναβάθμιση των απειλών που δέχεται η ελευθεροτυπία από τη νέα αμερικανοκρατία και το σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Δείχνει επίσης πόσο ενοχλούνται τα κέντρα του ιμπεριαλισμού και της αστικής κυριαρχίας από όσα γράφει το Πριν! Η απόλυσή του Γ. Δελαστίκ, με τον προκλητικό τρόπο που έγινε, χωρίς δηλαδή την επίκληση προσχημάτων, αποκαλύπτει ταυτόχρονα ότι η Ουάσινγκτον και ο σύγχρονος ολοκληρωτικός καπιταλισμός αποτελούν τη μεγαλύτερη απειλή για τις σύγχρονες ελευθερίες και τα δημοκρατικά δικαιώματα των εργαζομένων.
Σημαντική ώθηση στην πολιτική διάσταση που έλαβε η απόλυση του διευθυντή του Πριν από την Καθημερινή, έδωσε η επιστολή την οποία έστειλε στην Ένωση Συντακτών την Πέμπτη. Ολόκληρη η επιστολή του Γ. Δελαστίκ προς το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, με ημερομηνία 12 Απριλίου 2007, έχει ως εξής:
«Αγαπητοί συνάδελφοι,
Απολύθηκα από την Καθημερινή, όπως ήδη γνωρίζετε από επιστολή του εκπροσώπου μας στην εφημερίδα, το απόγευμα της Μ. Πέμπτης, 5 Απριλίου 2007. Οι λόγοι της απόλυσής μου είναι καθαρά πολιτικοί.
Το μεσημέρι της Μ. Δευτέρας, 2 Απριλίου, μου ζητήθηκε από τη διεύθυνση της εφημερίδας να υποβάλω παραίτηση λόγω ανυπόγραφου σχολίου της εβδομαδιαίας εφημερίδας Πριν, της οποίας είμαι διευθυντής, αναφερόμενου στη διασπορά ανθρώπων των Αμερικανών στα ΜΜΕ. Μου δηλώθηκε πως η ιδιοκτησία και η διεύθυνση της Καθημερινής θεώρησαν ότι το σχόλιο τους αφορά, αν και πουθενά σε αυτό δεν αναφερόταν το όνομα της Καθημερινής, όπως άλλωστε δεν αναφερόταν κανένα όνομα εντύπου, καναλιού ή προσώπου. Επρόκειτο περί σχολίου καταγγελίας πολιτικού φαινομένου.
Γνωστοποίησα προφορικά και εγγράφως στην ιδιοκτησία και τη διεύθυνση της Καθημερινής τα εξής:
Πρώτον, εφόσον αυτοί δεν επιθυμούν τη συνέχιση της συνεργασίας μας, εγώ δεν έχω καμιά απολύτως πρόθεση να επιδιώξω τη συνέχισή της.
Δεύτερον, αρνούμαι κατηγορηματικά να υποβάλλω παραίτηση στη βάση της πολιτικής αιτιολογίας που μου ζητήθηκε, καθώς κάτι τέτοιο θα σηματοδοτούσε αποδοχή και νομιμοποίηση εκ μέρους μου μιας διαδικασίας την οποία θεωρώ πολιτικά απαράδεκτη.
Τρίτον, επειδή η ζητηθείσα παραίτηση ισοδυναμεί με απόλυση, πρέπει να με απολύσουν ευθέως, αναλαμβάνοντας και τις όποιες πολιτικές συνέπειες αυτής της επιλογής.
Τέταρτον, δεν έχω καμιά πρόθεση διεκδίκησης επαναπρόσληψης από τη στιγμή που διέρρηξαν τις σχέσεις μας.
Περί αυτών των θέσεών μου ενημέρωσα τον πρόεδρο και όσα μέλη του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ μπόρεσα το πρωί της Μ. Τρίτης. Σε επικοινωνία του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ με τον από τη Μ. Δευτέρα διευθυντή της Καθημερινής, Αλέξη Παπαχελά, όπως γνωρίζετε, η οποία έλαβε χώρα το απόγευμα της Μ. Τρίτης, αυτός δήλωσε ότι δεν έχει γίνει καμία απόλυση, πράγμα τυπικά αληθές, αφού η απόλυσή μου είχε ημερομηνία της επόμενης ημέρας, 4 Απριλίου και εμένα μου κοινοποιήθηκε τη μεθεπόμενη, 5 Απριλίου.
Η απόφασή μου να μη διεκδικήσω επαναπρόσληψη στην Καθημερινή είναι ειλημμένη. Πέρα όμως από την προσωπική μου στάση, έχω την άποψη ότι υφίσταται σοβαρό πολιτικό ζήτημα γενικότερου ενδιαφέροντος στην περίπτωσή μου. Νομίζω ότι το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ πρέπει να καταδικάσει τον πολιτικό χαρακτήρα της απόλυσής μου και να λάβει όλα τα κατά την κρίση του αναγκαία μέτρα που θα αποτελέσουν φραγμό στην επέκταση απολύσεων συντακτών για πολιτικούς λόγους. Αυτό, κατά την άποψή μου, έχει τεράστια σημασία για το δημοσιογραφικό κλάδο και πάνω απ' όλα για την ελευθεροτυπία και τη δυνατότητα έκφρασης και προβολής όλων των απόψεων. Σε αντίθετη περίπτωση, αν αφεθεί να περάσει ένα κλίμα πολιτικής τρομοκράτησης των δημοσιογράφων, η χειραγώγηση της ενημέρωσης θα προσλάβει εφιαλτικές διαστάσεις.
Ευελπιστώ στην ηθική αλληλεγγύη σας.
Με αξιοπρέπεια, Γιώργος Δελαστίκ».

Συμπαρίστανται και καταδικάζουν ΕΣΗΕΑ και ΑΔΕΔΥ

«ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ»

Θετικά στάθηκε η διοίκηση της ΕΣΗΕΑ απέναντι στην επιστολή του Γ. Δελαστίκ η οποία συζητήθηκε στη συνεδρίασή της. Η απόφασή της αναφέρει τα εξής:
«Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ διαμαρτύρεται έντονα για τις ενέργειες και τις αποφάσεις της ιδιοκτησίας και της διεύθυνσης της εφημερίδας Καθημερινή σε βάρος των συναδέλφων. Ειδικότερα, καταγγέλλει την απόλυση του συναδέλφου Γιώργου Δελαστίκ, ο οποίος αρχικώς εκλήθη να παραιτηθεί και ύστερα από την άρνησή του η εργοδοσία προχώρησε στη διακοπή της εργασιακής του σχέσης.
Ο συνάδελφος καταγγέλλει πολιτική δίωξη καθώς είναι αποκαρδιωτικό δημοσιογράφοι εξαιρετικά επαρκείς κατά την πολύχρονη σταδιοδρομία τους, να εκδιώκονται από την εργασία τους για τις απόψεις τους, τις οποίες στηρίζουν με τη συμμετοχή τους σε έντυπα που έχουν επιλέξει πολιτικού και ιδεολογικού προσανατολισμού. Το ΔΣ οφείλει να επισημάνει ότι πριν από λίγες εβδομάδες στην Καθημερινή, πάλι για λόγους που ουδεμία σχέση έχουν με την επαγγελματική της επάρκεια, η συνάδελφος Αριστέα Μπουγάτσου οδηγήθηκε σε παραίτηση.
Τις τελευταίες ημέρες εξάλλου το ΔΣ της Ενώσεως πληροφορείται για άλλες ανησυχητικές εξελίξεις. Αφορούν αλλαγές στην Καθημερινή, που όπως φαίνεται οδηγούν σε ανάλογες βλαπτικές μεταβολές σε βάρος και άλλων δημοσιογράφων. Για τους λόγους αυτούς το Δ.Σ. αποφάσισε να καλέσει τη Δευτέρα, 16 Απριλίου 2007, την ιδιοκτησία και τη διεύθυνση της εφημερίδας Καθημερινή για να τεθούν όλα τα παραπάνω θέματα, καθώς και να συγκαλέσει τις επόμενες ημέρες συνέλευση όλων των δημοσιογράφων της εφημερίδας».
Ξεχωριστή σημασία είχε η απόφαση καταδίκης της απόλυσης του Γ. Δελαστίκ από την Εκτελεστική Επιτροπή της ΑΔΕΔΥ την Παρασκευή το πρωί. Παραθέτουμε ολόκληρο το κείμενο:
«Καταδικάζουμε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο την απόλυση του καταξιωμένου δημοσιογράφου Γιώργου Δελαστίκ από την εφημερίδα Καθημερινή για τον πρωτοφανή, για τα δημοσιογραφικά αλλά και γενικότερα δημοκρατικά δεδομένα της χώρας, λόγo ότι είναι διευθυντής της εβδομαδιαίας εφημερίδας Πριν, στην οποία δημοσιεύθηκε ανυπόγραφο σχόλιο, το οποίο δεν ήταν αρεστό στη διεύθυνση της Καθημερινής!!!
Θεωρούμε την ενέργεια αυτή απαράδεκτη όχι μόνο διότι προσβάλλει το συγκεκριμένο δημοσιογράφο, αλλά κυρίως διότι καταλύει το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης, δημιουργεί κλίμα πολιτικής τρομοκράτησης των δημοσιογράφων και ουσιαστικά περιορίζει το δικαίωμα της αντικειμενικής ενημέρωσης στα πλαίσια των επιλογών και μόνο των ιδιοκτητών των ΜΜΕ.
Σε μια εποχή που η έγκυρη ενημέρωση, η ουσιαστική ανάλυση, η ανοιχτή πληροφόρηση είναι στοιχεία ποιότητας, εμβάθυνσης, προστασίας και εξέλιξης της δημοκρατίας, τέτοιες πρακτικές είναι αυταπόδεικτο ότι συνιστούν επιστροφή σε καταστάσεις του παρελθόντος.
Το συνδικαλιστικό κίνημα, τα κοινωνικά κινήματα, κάθε πολίτης που αγωνίζεται για αρχές και αξίες, για δικαιώματα, για κοινωνικά αγαθά, για το δημόσιο χώρο, είναι δεδομένο ότι νιώθει αποστροφή, καταδικάζει αλλά και προκαλείται από τέτοιες πράξεις».