Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, -πέρα από σύμβολο εναντίωσης στον ιμπεριαλισμό- αποτέλεσε σημείο αναφοράς όλων των κοινωνικών κινημάτων που σφράγισαν με την παρουσία τους την μεταδικτατορική ιστορία της χώρας. Ο τριήμερος εορτασμός του Πολυτεχνείου, ουδέποτε αποτέλεσε μια επέτειο κλεισμένη σε γυάλα, αποστειρωμένη από της κοινωνικές διεργασίες και τα ζητήματα που έθετε η πραγματικότητα. Αντίθετα, πάντοτε χρωματιζόταν από τη φάση στην οποία βρισκόταν το λαϊκό κίνημα και ειδικά οι αγώνες της νεολαίας, πολλές φορές μάλιστα απελευθέρωνε τη συσσωρευμένη κοινωνική δυναμική, πυροδοτούσε, τροφοδοτούσε ή αναζωπύρωνε κινηματικές διαδικασίες..

Ο φετινός εορτασμός του πολυτεχνείου αναμφίβολα έρχεται σε μια περίοδο έντονα φορτισμένη από τους αγώνες κομματιών της εκπαίδευσης (δάσκαλοι, μαθητές) και κυρίως των πολύμηνων κινητοποιήσεων της σπουδάζουσας νεολαίας απέναντι στην κυβερνητική πολιτική για την εκπαίδευση, που κατέδειξαν ότι, όπως και το Νοέμβρη του 73, όταν η νεολαία παίρνει την τύχη στα χέρια της μπορεί να ανατρέπει συσχετισμούς, να θέτει αναχώματα στις αναδιαρθρώσεις και τελικά να πετυχαίνει νίκες.

Συνεπώς το φετινό τριήμερο του Πολυτεχνείου οφείλει να αποτελέσει σημείο αναφοράς για το φοιτητικό κίνημα, να δώσει ένα στίγμα συνολικής εναντίωσης στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση.

Γιατί αν είναι αλήθεια ότι το πολυτεχνείο ζει στους αγώνες του σήμερα, άλλο τόσο και η επέτειος του πρέπει να τρέφεται από τους νικηφόρους αγώνες του σήμερα και του αύριο…

ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΤΑ ΜΟΥΣΕΙΑ

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΤΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ