ΣΠΥΡΟΣ ΚΟΚΟΡΗΣ ΕΝΑΣ ΗΡΩΙΚΟΣ ΑΝΤΑΡΤΗΣ

ΣΠΥΡΟΣ ΚΟΚΟΡΗΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Ανθυπολοχαγός Πεζικού

Από τους πρωτοπόρους αντάρτες της Ηπείρου

Καπετάνιος τάγματος του 24ου Συντάγματος ΕΛΑΣ

Ο Σπύρος Ν. Κόκορης γεννήθηκε στα Σαμέτια Παραμυθιάς το 1918, εκει μεγάλωσε και τελείωσε το Γυμνάσιο Παραμυθιάς. Τελείωσε αργότερα την Ακαδημία και τη Στρατιωτική σχολή Σύρου. Ήταν ένας πιστός γιός του

χωρικού λαού μας, βαθειά επαναστατημένος άνθρωπος, με μιά απέραντη αγάπη στο λαό και αφοσίωση, με πλούσια αισθήματα και ευγένεια ψυχής.

Ήταν ασυμβίβαστος στην αδικία, μισούσε την εκμεταλλεύτρια τάξη, που την έβλεπε στυγνή και ανάλγητη στον ίδιο του τον πατέρα, υπάλληλο των αρχόντων της περιοχής της Παραμυθιάς. Ο πατέρας του ήταν υπαλληλος του μεγαλέμπορου Ρίγγα.

Δεν συμβιβάστηκε με τη συνθήκη της Βάρκιζας και ξαναβγήκε στο αντάρικο συνεχίζοντας το δρόμο που άρχισε στον ΕΛΑΣ.

Από τότε υπέφερε σκληρά στο ύπαιθρο ή σε υπόγεια κρυμμένος, βρεγμένος, κρυωμένος. Το μέτρο της αντοχής αυτού του αδύνατου μα σκληρού αγωνιστή δεν δίνεται εύκολα. Δεν μπορεί επίσης εύκολα κανένας να εκτιμήσει την τόσο χαρακτηριστική του λέξη <<γιδολαός>> για τους

συμπατριώτες του που δεν ένιωθαν, όσο αυτός, το νόημα του αγώνα και δεν ακολουθούσαν τις ιδέες του, τις τόσο φωτεινές.

Ο Σπύρος Κόκορης έπεσε στις 23.07.1948 στο Ράικο κοντά στα ρίζια, πιό πέρα από το μοναστήρι της Παλιουρής πολεμώντας στο Δημοκρατικό Στρατό. Το κεφάλι του σύρθηκε στους δρόμους από ανάξιους και βάρβαρους ανθρώπους.

Ονομάστηκε αντισυνταγματάρχης πεζικού του ΔΣΕ τιμημένος νεκρός.

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΑΣΥΛΟ : Σεξ, ντραγκς και ΕΛΑΣ πέι ρολ κατά φοιτητικών καταλήψεων

Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί κάθε μέσο για να τσακίσει το κίνημα

Tράβηξαν το καπάκι του βόθρου και ξαμολύθηκε όλο το χαφιεδότσουρμο για να τσακίσει την άνοιξη του φοιτητικού κινήματος και να ανοίξει τον δρόμο στην κατάθεση του αντιδραστικού κυβερνητικού νόμου - πλαίσιο για τα ΑΕΙ, με την ουσιαστική συναίνεση του ΠΑΣΟΚ. Ο Θ. Ρουσόπουλος είπε προχθές ότι σε «σύντομο χρονικό διάστημα θα έχω περισσότερα να ανακοινώσω», καθώς «ο διάλογος έχει κρατήσει πολύ».
Μέσα στο πανεπιστημιακό άσυλο διακινούνται ναρκωτικά, γίνονται βιασμοί, φτιάχνονται μολότοφ σε στέκια αναρχικών κραυγάζουν εν χορώ ο Ρουσόπουλος, οι δημοσιογράφοι - ανακριτές και ορισμένοι πανεπιστημιακοί, με επικεφαλής τον ανεκδιήγητο Γ. Γρυσπολάκη, πρύτανη του Πολυτεχνείου Κρήτης, που γύριζε από κανάλι σε κανάλι για να ξεράσει τη φασιστική του καταγγελία ότι είδε δήθεν μέσα στο ΕΜΠ διακίνηση ναρκωτικών. Και ας τον διαψεύδει, σε ανακοίνωσή της, η Πρυτανεία λέγοντας ότι τα συγκεκριμένα παράθυρα, από τα οποία ο Γρυσπολάκης «είδε» την ανταλλαγή, βλέπουν στην Τοσίτσα, εκτός ΕΜΠ! Σεξ, ντραγκς και καταλήψεις, σε μια επαναφορά της γραμμής Χούβερ προς το FBI για να τσακιστεί το αντιπολεμικό φοιτητικό κίνημα των ΗΠΑ την δεκαετία του '60 (όπως είχε παρουσιάσει αναλυτικά το Πριν στις 26/11/06) αλλά σε μια εκδοχή που θυμίζει μάλλον χούντα. Γιατί και η χούντα των συνταγματαρχών τα ίδια έλεγε για το αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα.
Είναι φανερό πια πως βρισκόμαστε μπροστά σε ένα σχέδιο κτυπήματος του ανερχόμενου φοιτητικού κινήματος, που ξαφνιάζει εχθρούς και φίλους με το δυναμισμό του και που δεν μπορεί να ανακοπεί εκ των έσω, καθώς η ΔΑΠ σαρώνεται ξανά στις συνελεύσεις, η ΠΑΣΠ έχει περιθωριοποιηθεί και οι πιο συμβιβαστικές τάσεις μέσα στο κίνημα (όπως η πυροσβεστική γραμμή της ΠΚΣ για σταμάτημα των καταλήψεων, εξετάσεις, δυο-τρεις βδομάδες διαμαρτυρίας και ύστερα φοιτητικές εκλογές) δεν μπορούν να ανακόψουν την ορμή ενός κινήματος που διψά για νίκη.
Όλα τα μέσα θα χρησιμοποιηθούν. Η αστυνομική παρουσία ήταν προκλητική και ιδιαίτερα μαζική την Τετάρτη, προσπάθησε να παίξει με τον πιο επικίνδυνο τρόπο το γνωστό «παιχνίδι» γύρω από το Πολυτεχνείο, ενώ η ισχυρή παρουσία στην Πατησίων μαρτυρά ότι υπήρχαν σκέψεις ακόμα και για ανοικτή κατάλυση του ασύλου! Γιατί και ο βομβαρδισμός με χημικά, την ώρα που βρίσκονται μέσα χιλιάδες φοιτητές παραβίαση είναι... Την Παρασκευή ο εισαγγελέας Εφετών παρήγγειλε ένορκη διοικητική εξέταση γιατί δεν έγιναν συλλήψεις την Τετάρτη, ανοίγοντας τον δρόμο για την επόμενη φορά, συνεπικουρούμενος και από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ.
Στη μάχη ρίχνονται και οι πιο σκοτεινές και «μαύρες» μέθοδοι προβοκάτσιας και καταστολής, όπως οι κουκουλοφόροι αστυνομικοί με πολιτικά, ενώ υπάρχουν καταγγελίες για αναβίωση του σπουδαστικού της Ασφάλειας! Δύο μήνες μετά τον αποτρόπαιο ξυλοδαρμό του κύπριου φοιτητή Αυγουστίνου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη από μπάτσους με ...παλαιστινιακές μαντήλες, έρχεται ο λέκτορας του ΕΜΠ Νίκος Μπελαβίλας να καταγγείλει δημόσια (στο Μέγκα και στην Αυγή) ότι την περασμένη Τετάρτη κουκουλοφόροι κατέβηκαν από κλούβα της αστυνομίας, στο ύψος του Μουσείου Μπενάκη και προσπάθησαν να ...«παρεισφρύσουν» (όπως λένε και τα κανάλια) μέσα στην πορεία, που εκείνη τη στιγμή ήταν στο Σύνταγμα! Νωρίτερα, όπως καταγγέλλει ο Ν. Μπελαβίλας «συντεταγμένη ομάδα κουκουλοφόρων εμφανίστηκε στο ύψος του Αρσακείου Μεγάρου, πριν ακόμα ξεκινήσει η πορεία. Η ομάδα αυτή εκινείτο έξω από το μπλοκ των αντιεξουσιαστών και γρήγορα σκορπίστηκε μέσα στην πορεία». Μάλιστα, ο λέκτορας του ΕΜΠ καταγγέλλει ότι και την Τετάρτη 10 Γενάρη έγινε προσπάθεια επεισοδίων στο Πολυτεχνείο, όταν μετά τη λήξη των κινητοποιήσεων «αν και το Πολυτεχνείο ήταν διπλοκλειδωμένο και τα Εξάρχεια αστυνομοκρατούνταν, περιέργως πέρασε κάτω από την μύτη των αστυνομικών ομάδα 20 κουκουλοφόρων, που με ηλεκτρικό τροχό έκοψε τα λουκέτα και μπήκε στο κτίριο με σκοπό να το καταλάβει», για να απομακρυνθούν στη συνέχεια με παρέμβαση πανεπιστημιακών και φυλάκων.
Οι καταγγελίες αυτές έρχονται να προστεθούν στις παλιότερες τεκμηριωμένες μαρτυρίες του Νίκου Μάργαρη, Προέδρου του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του ΑΠΘ για τα επεισόδια στη Θεσσαλονίκη μετά την πορεία του Πολυτεχνείου (Ελευθεροτυπία 21/11/06), σύμφωνα με τις οποίες «ομάδα περίπου εκατό "αγανακτισμένων πολιτών"» έδρασαν δίπλα στα ΜΑΤ, επιτιθέμενοι στους πανεπιστημιακούς με κάλυψη δακρυγόνων! «Αυτό που με κάνει να πιστεύω ακράδαντα ότι δεν ήταν απλοί προβοκάτορες, είναι ο αυτόματος τρόπος με τον οποίο σταμάτησαν μπροστά στον περίβολο του πανεπιστημίου. Σαν να εκτέλεσαν αυστηρή εντολή καλά εκπαιδευμένα άτομα», τονίζει ο Ν. Μάργαρης. Στο πλαίσιο αυτό η κυβέρνηση αξιοποιεί και ενέργειες του χώρου των αναρχικών, που αναπαράγουν το θέαμα της τρομολαγνείας και δρουν -αντικειμενικά- ενάντια στο κίνημα.
Η κυβέρνηση στη μετωπική της επίθεση έχει εξασφαλίσει, όπως όλα δείχνουν, την ουσιαστική συναίνεση του ΠΑΣΟΚ, μεγάλου τμήματος του καθηγητικού - επιχειρηματικού κατεστημένου των σχολών (μεταξύ των οποίων στελεχών του ΠΑΣΟΚ, των δεξιών τάσεων του ΣΥΝ και ανακυκλωμένων αριστερών), των «νταβατζήδων» των ΜΜΕ (η Ελευθεροτυπία θάβει τις πορείες, ενώ τα Νέα έγραφαν την Πέμπτη ότι «η συμμετοχή στο συλλαλητήριο δεν ήταν μεγάλη» και πως οι κινητοποιήσεις αναβάλλονται για τον Μάρτιο!). Ιδιαίτερη προσπάθεια γίνεται για να κτυπηθεί η Αριστερά και ειδικά η πιο ριζοσπαστική της πτέρυγα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μίλησε στον Σκάι για ανοχή της Αριστεράς στα βίαια επεισόδια, ενώ ο δημοσιογράφος Γιώργος Παπαχρήστου έγραψε στα Νέα για «ιδιότυπη βεντέτα ανάμεσα στις αστυνομικές δυνάμεις και ομάδες νεαρών που κινούνται στο χώρο της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και του περιθωρίου»!
Σε αυτές τις συνθήκες χρειάζεται η προώθηση ενός μετώπου Παιδείας - Εργασίας - Δημοκρατίας, ενάντια στο κτύπημα στο φοιτητικό κίνημα, για τη νίκη των καταλήψεων, για το δικαίωμα στον αγώνα, για το πανεπιστημιακό άσυλο, για να ραγίσει και να ηττηθεί η κυβερνητική πολιτική. Δεν είναι πια μόνο θέμα παιδείας και εργασίας, αλλά και ελευθεριών! Αποφάσεις συλλόγων και σωματείων, συμμετοχή στις πορείες, εκδηλώσεις στις γειτονιές και σε κλάδους, απεργιακές αποφάσεις ομοσπονδιών και σωματείων είναι κρίσιμα ζητούμενα, για ένα κίνημα που κλιμακώνει την πάλη του και ετοιμάζεται να περιφρουρήσει αποφασιστικά τις διαδηλώσεις του.

ΓIANNHΣ EΛAΦPOΣ από το ΠΡΙΝ 21/1/07

Eπίθεση NΔ στο άσυλο

Kουκουλοφόροι «αντιεξουσιαστές» βγήκαν από ...κλούβα των MAT για να τα κάψουν, όπως κατήγγειλε καθηγητής του Πολυτεχνείου. «Kραγμένος» από τους φοιτητές ως ορκισμένος εχθρός του ασύλου, ο πρύτανης του Πολυτεχνείου της Kρήτης έκανε επίσκεψη στο EMΠ και διαπίστωσε ...διακίνηση ναρκωτικών μέσα στο Πολυτεχνείο από παράθυρο που έβλεπε έξω (!) από το ίδρυμα και βγήκε ταυτόχρονα σε ...τέσσερα (!!!) τηλεοπτικά κανάλια για να το διαλαλήσει, αναγκάζοντας την πρυτανεία του Mετσοβείου να βγάλει ειδική ανακοίνωση για να καταγγείλει το ψέμα. Άλλος καθηγητής AEI, επί χρόνια πασίγνωστο φερέφωνο της αμερικανονατοϊκής πολιτικής σε άντρο πρακτόρων της Oυάσινγκτον που δρα στη χώρα μας, περιόδευσε τα κανάλια για να πει ότι οι καθηγητές πανεπιστημίων και οι δικαστές φοβούνται να αντιδράσουν ...επειδή η 17N είχε σκοτώσει μερικούς από αυτούς! Στα MME, όλος ο μηχανισμός που είχαν κινητοποιήσει οι Aμερικανοί υπέρ του σχεδίου Aνάν (και όχι μόνο), τώρα λυσσομανά εναντίον του ασύλου...
H εκστρατεία είναι ενορχηστρωμένη. H NΔ προωθεί καθεστώς εκφασισμού της δημόσιας ζωής σε όλους τους τομείς και μέσα στο πλαίσιο αυτό έχει βάλει πλέον άμεσο στόχο την κατάλυση του πανεπιστημιακού ασύλου. H επαίσχυντη βοήθεια που της παρέχει ο Γ. Παπανδρέου υποστηρίζοντας την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων με «λευκή επιταγή» προς τη NΔ, ακόμη και σε βάρος του κομματικού συμφέροντος του ΠAΣOK, αποχαλινώνει τη Δεξιά. Όλοι οι μηχανισμοί έχουν κινητοποιηθεί. Oι διάδοχοι της χούντας επελαύνουν. Πρώτοι απ' όλους οι φοιτητές και οι καθηγητές, αλλά και σύσσωμο το λαϊκό κίνημα πρέπει να αντιδράσουν για να μην ξαναπεράσουν τα τανκς της Δεξιάς.

Η Δεξιά επιβάλλει αστυνομικό καθεστώς «δικτατορίας καμερών»

Φασίζουσα επίθεση στο πανεπιστημιακό άσυλο, στο φοιτητικό κίνημα και στις λαϊκές ελευθερίες, εξαπολύεται από την κυβέρνηση, σε συντονισμό με τους τηλε-ανακριτές των ΜΜΕ και με τη συναίνεση του ΠΑΣΟΚ. Ο Θ. Ρουσόπουλος προανήγγειλε την κατάθεση του αντιδραστικού νόμου - πλαίσιο, που καταργεί στην ουσία το πανεπιστημιακό άσυλο. Οι πραιτοριανοί των ΜΑΤ, οι σκοτεινοί εντεταλμένοι κουκουλοφόροι της αστυνομίας, τα ψέματα για ναρκωτικά, βιασμούς και μολότοφ μέσα στις σχολές δεν μπορούν να θαμπώσουν τη λάμψη ενός φοιτητικού κινήματος που διεκδικεί μια άλλη παιδεία, δημόσια, δωρεάν και ποιοτική, με εργασιακά δικαιώματα. Ο θεσμός του πανεπιστημιακού ασύλου, αποτελεί όχι μόνο κατάκτηση του λαού στο παρελθόν, αλλά και σημερινή ανάγκη για την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, την ακαδημαϊκή ελευθερία, την περιφρούρηση του κινήματος από την καταστολή του κράτους. Το άσυλο ανήκει σε όλο το λαό, η υπεράσπισή του είναι υπόθεση όλου του λαού. Αλλά φυσικά το άσυλο δεν συμβιβάζεται με το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο της αγοράς, όπου οι καταλήψεις θα είναι «εκτός νόμου». Συνολικά, μετά τη «ληγμένη» ρουκέτα στην αμερικανική πρεσβεία η κυβέρνηση και οι ΗΠΑ εξαπέλυσαν τρομερή επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες προωθώντας τον ηλεκτρονικό γύψο για δέκα εκατομμύρια Έλληνες! Απαιτούν να μπουν στους δρόμους χιλιάδες κάμερες, στα γήπεδα, παντού, έτσι ώστε ο Μεγάλος Αδελφός να φακελώνει τον καθένα μας σε κάθε στιγμή της ζωής του. Η ελεύθερη κοινωνική και πολιτική δράση θα τεθεί υπό παρακολούθηση, ενώ ο μπαμπούλας της τρομοϋστερίας σκεπάζει την πολιτική ζωή. Οργανωμένες προσπάθειες του αντιδραστικού συνασπισμού εξουσίας να ενοχοποιήσει το κίνημα και την Αριστερά, να τους τρομοκρατήσει με την απειλή ότι αποτελούν «συγκοινωνούντα δοχεία με τους τρομοκράτες». Προσπάθεια συνολικής αντιδραστικής μετατόπισης της πολιτικής ζωής της χώρας στην κατεύθυνση του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού, μιας «δημοκρατίας» υπό παρακολούθηση και με πολλές εκπτώσεις, με όσο γίνεται πιο ελεγχόμενους πολιτικούς. Από τα δεξιά βγαίνει το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση λέγοντας «ναι» στις κάμερες, «ναι» στις παραβιάσεις του ασύλου, ζητώντας συλλήψεις και καταγγέλλοντάς τη ΝΔ για διάλυση της ...αστυνομίας. Ποτέ μια ρουκέτα δεν προκάλεσε τόσες λίγες ζημιές και τόσο μεγάλες «παράπλευρες απώλειες».

απο το ΠΡΙΝ 21/01/07

Ο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΗΚΕ ΠΟΤΕ...

Ο Άρης Βελουχιώτης ήταν γεννημένος επαναστάτης.

Ήρθε στον κόσμο στις 27 Aυγούστου 1905 στη Λαμία με το όνομα Θανάσης Κλάρας για να γίνει ένας διαρκής πονοκέφαλος για τους γύρω του. Η διαγωγή του και οι νεανικές παρέες του είναι όνειδος για την εύπορη και ευυπόλητη οικογένειά του. Στο σχολείο, στη στρατιωτική του θητεία και στο Κομουνιστικό Κόμμα που προσχωρεί το 1929 είναι ένας οιονεί άτακτος που δημιουργεί διαρκώς συγκρούσεις.

Θα μπορούσε να έχει όλες τις ανέσεις της εποχής μα αυτός εγκαταλείπει σπίτι και οικογενειακή περιουσία και φεύγει στην Αθήνα όπου δουλεύει στις οικοδομές, στα τυπογραφεία, στους υπόνομους, γράφει φλογερά άρθρα και ρίχνεται στην περιπέτεια της επαναστατικής δράσης.
Το 1941 όταν η Ελλάδα βρέθηκε υπό τριπλή ξένη κατοχή, ο Βελουχιώτης συνέλαβε αμέσως την ιδέα της ένοπλης Αντίστασης στα βουνά και σε ρόλο μεγάλου εθνεγέρτη ξεκίνησε το αντάρτικο δημιουργώντας τον ΕΛΑΣ, τον μεγαλύτερο εθελοντικό στρατό της ελληνικής ιστορίας.
Ο Βελουχιώτης είναι ο ασυμβίβαστος επαναστάτης που συγκρούστηκε με όλες τις εξουσίες και προκειμένου να ζήσει μια ζωή χωρίς ιδανικά, επέλεξε τον θάνατο.

Στις 15 Ιουνίου 1945 που αυτοκτόνησε ήταν μόλις 40 χρονών.

ΝΟΜΟΣ-ΠΛΑΙΣΙΟ: ΕΚΕΙ ΠΟΥ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΞΕΠΕΡΝΑ ΚΑΘΕ ΦΑΝΤΑΣΙΑ

Είναι αδιαμφισβήτητο ότι το περσινό φοιτητικό κίνημα, στο οποίο όλοι έχουμε αναφορά και αποτελεί σταθμό στην ιστορία των φοιτητικών αγώνων, κατάφερε με τη δυναμικότητα, την μαζικότητά και τη ριζοσπαστικότητα των μορφών πάλης του να αναδείξει το εκπαιδευτικό σε μείζον ζήτημα όλης της κοινωνίας. Οι κινητοποιήσεις του Μάη-Ιούνη συγκροτήθηκαν στη βάση της εναντίωσης στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση όπως αυτή αποτυπώθηκε στη συγκυρία μέσω του νέου νόμου-πλαίσιο και της αναθεώρησης του άρθρου 16 του συντάγματος. Ο νέος νόμος-πλαίσιο για τη λειτουργία των πανεπιστημίων συνιστά τον αυταρχικότερο νόμο από τη μεταπολίτευση και αποτελεί κομβική ρύθμιση-προϋπόθεση για την υλοποίηση και την προώθηση συνολικά της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης. Έρχεται να αναδιατάξει ριζικά τους όρους κοινωνικής και πολιτικής ζωής μέσα στις σχολές, να πειθαρχήσει το φοιτητικό σώμα- που αποτελεί δυνάμει εκρηκτικό δυναμικό- και να περιορίσει τη δυνατότητά του να συγκροτείται συλλογικά σε πολιτική δύναμη ασκώντας πολιτικές πιέσεις και θέτοντας αναχώματα στην αστική στρατηγική.

Εν μέσω των κινηματικών διεργασιών και αγνοώντας την καθολικότητα της εναντίωσης (430 κατειλημμένες σχολές, δεκάδες χιλιάδες φοιτητών στο δρόμο) , κατατέθηκε από το υπουργείο ένα δριμύτατο προσχέδιο νόμου που εμπεριείχε όλες τις προαναγγελθείσες διατάξεις με επιπρόσθετες ακόμα πιο επιθετικές. Δεδομένης λοιπόν της κρισιμότητας της συγκυρίας για τη συνέχιση και κλιμάκωση των κινητοποιήσεων, θεωρούμε εξαιρετικά σημαντική μια ενδελεχή ανάλυση με βάση το δημοσιευμένο προσχέδιο.

Ανώτατη Διάρκεια Φοίτησης: Σύμφωνα με το προσχέδιο ορίζεται ανώτατο χρονικό όριο φοίτησης πάνω από το οποίο οι φοιτητές διαγράφονται από τις σχολές και το οποίο εξειδικεύεται στα Ν+Ν/2 για τους νεοεισαχθέντες φοιτητές και στα Ν+5 για τους ήδη εγγεγραμμένους. Κάτι τέτοιο αποτελεί πρωτοφανή εξουσία ζωής πάνω στο φοιτητή αμφισβητώντας ακόμα και τη δυνατότητά του να παίρνει πτυχίο. Το άγχος για τη λήψη του πτυχίου -κάτι που ως τώρα θεωρείται δεδομένο- επικαθορίζει και εντατικοποιεί την καθημερινότητα του φοιτητή καθώς όλα περιστρέφονται γύρω από τα μαθήματα. Εκβιάζει για παρακολούθηση, για αποκλειστική ενασχόληση με τις σχολικές (και κατ’ ουσίαν) υποχρεώσεις και για υποταγή στις (συχνά παράλογες) απαιτήσεις των καθηγητών. Παράλληλα και αναπόφευκτα πιέζει τον ελεύθερο χρόνο του, που αποτελεί το υλικό υπόβαθρο για την όποια ενασχόληση με κοινωνικές και πολιτικές δραστηριότητες. Είναι λοιπόν μια ξεκάθαρη επιδίωξη για βαθιά πειθάρχηση των φοιτητών κάτι το οποίο σχετίζεται και με τη δυνατότητα πολιτικοποίησης, συμμετοχής στις πολιτικές διαδικασίες των συλλόγων και κινητοποίησης όταν η συγκυρία το απαιτεί. Ακόμα αφήνει και το ανάλογο ιδεολογικό αποτύπωμα σ’ αυτούς που ως μελλοντικοί εργαζόμενοι θα είναι πειθήνιοι, παραγωγικοί, ευέλικτοι και εκμεταλλεύσιμοι. Οι προφάσεις από πλευράς Υπουργείου δήθεν περί αυξημένου κόστους λόγω των «αιωνίων» καταρρίπτονται από την ίδια την πραγματικότητα αφού τα συγγράμματα στους φοιτητές δίνονται μόνο μία φορά, ενώ έχουν πάσο και δικαίωμα παραμονής στις εστίες μέχρι τα Ν+2 έτη. Τέλος, το υπουργείο χρησιμοποιεί και τη στρατηγική της διάκρισης των ήδη υπαρχόντων φοιτητών οι οποίοι αντιμετωπίζονται «ευνοϊκότερα» σε σχέση με τους μελλοντικούς στοχεύοντας, στην αποφυγή έντονων αντιδράσεων και στη διάσπαση της συλλογικής τους διεκδίκησης.

Αλυσίδες Μαθημάτων: Σε συνδυασμό με την ανώτατη διάρκεια φοίτησης περιλαμβάνεται και διάταξη που εισάγει αλυσίδες μαθημάτων. Μια επίσης πρωτοφανούς αυστηρότητας ρύθμιση που καθιστά υποχρεωτική την επιτυχία σε κάποια μαθήματα ως προαπαιτούμενο για τη συνέχιση των σπουδών, εισάγοντας σε πρώτη φάση και τη λογική των δυο κύκλων σπουδών. Μια τέτοια ρύθμιση, συνδυαζόμενη με τα παραπάνω, είναι προφανές πως θέτει ακόμα περισσότερα αναχώματα στην απόκτηση του πτυχίου αφού ο φοιτητής είναι αναγκασμένος να περνάει με συγκεκριμένη σειρά τα μαθήματα.

Επαναπροσδιορισμός του καθεστώτος άρσης του Ασύλου: Αναφορικά με το Πανεπιστημιακό Άσυλο προωθείται η υιοθέτηση ενός πιο ευέλικτου τρόπου άρσης αφού πλέον αρμόδιο για τη συγκεκριμένη απόφαση θα είναι το 5-μελές πρυτανικό συμβούλιο που θα μπορεί να αποφασίζει χωρίς απαρτία και ομοφωνία, μόνο με συμφωνία των 3 από τα 5 μέλη του. Ο θεσμός του ασύλου με την ελευθερία της έκφρασης και της διακίνησης ιδεών που προασπίζεται, στην ουσία μετατρέπει το Πανεπιστήμιο σε χώρο αλληλεπίδρασης και διαμόρφωσης απόψεων και αντίστοιχων πρακτικών που δεδομένου του υπάρχοντος συσχετισμού στην κοινωνία χαρακτηρίζονται ως αιρετικές. Το άσυλο είναι λοιπόν στη φύση του πολιτικός θεσμός και κεκτημένο όχι μόνο φοιτητικό αλλά και λαϊκό, που όπως αποδεικνύει και η ιστορική εμπειρία (και η πρόσφατη μάλιστα με το περσινό κύμα των καταλήψεων) είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με το ρόλο του πανεπιστημίου ως κοιτίδα οργάνωσης, συντονισμού και πολιτικοποίησης των αγώνων, αγώνων πολιτικά επικίνδυνων που στρέφονται ενάντια στις πολιτικές του κράτους. Χαρακτηριστικό είναι το πρόσφατο παράδειγμα της Γαλλίας, όπου σε ένα πλήρως αναδιαρθρωμένο πανεπιστήμιο, στην προσπάθεια συγκρότησης κινητοποιήσεων ενάντια στην αντιδραστική ρύθμιση του CPE οι δυνάμεις καταστολής εισήλθαν στο κτίριο ξυλοκοπώντας άγρια τους φοιτητές και διαλύοντας την κατάληψη. Λογικές λοιπόν, εκπορευόμενες από το Υπουργείο, που θέλουν το πανεπιστήμιο ακαδημαϊκο-κεντρικό και επιδιώκουν τη συρρίκνωσή του ασύλου ώστε να αφορά αποκλειστικά σε μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας και να περιορίζεται σε χώρους και ώρες διεξαγωγής ακαδημαϊκών και ερευνητικών διεργασιών στοχεύουν ουσιαστικά στην αποστείρωσή του από τις όποιες κοινωνικοπολιτικές δραστηριότητες που είναι ιστορικά συνδεδεμένες με αυτό.

Διάρκεια Εξαμήνων και Εξεταστικής: σύμφωνα με το προσχέδιο ο ελάχιστος αριθμός εβδομάδων διδασκαλίας ανά εξάμηνο θα είναι 13 και σε περίπτωση που δεν συμπληρωθούν στο ακέραιο, δηλαδή σε περίπτώση παραμικρής κινητοποίησης(!), αυτό χάνεται!! Η ρύθμιση αυτή έρχεται να ποινικοποιήσει και να ενοχοποιήσει το φοιτητικό κίνημα. Θέτοντας άμεσους υλικούς εκβιασμούς στους φοιτητές επιδιώκει και να καταστείλει την όποια δυνατότητα συλλογικής τους συγκρότησης και έκφρασης που μπορεί να προκαλέσει πολιτική φθορά στην κυβέρνηση, όπως συνέβη και με το κίνημα του καλοκαιριού. Τέλος συρρικνώνονται οι εξεταστικές περίοδοι με αποτέλεσμα να δυσχεραίνουν οι όροι φοίτησης ενώ παράλληλα απαγορεύονται (‘απολύτως’ όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται!!) οι διπλές εξεταστικές.

Δωρεάν και πολλαπλά Συγγράμματα : το νέο που εισάγει η προκειμενη ρύθμιση είναι η δημιουργία λίστας πολλαπλών συγγραμμάτων για κάθε μάθημα που θα είναι διαθέσιμα στο φοιτητή μέσω βιβλιοθηκών. Αυτό προφανώς αυξάνει το βαθμό αβεβαιότητας της διδακτέας ύλης και οδηγεί μέσω της ουσιαστικής μείωσης της βαρύτητας του βιβλίου σε αύξηση της εξάρτησης από τον καθηγητή, καθιστώντας υποχρεωτικές παρακολουθήσεις και σημειώσεις (αφού με τα πολλαπλά συγγράμματα, ο μόνος τρόπος να περάσει κανείς ένα μάθημα θα είναι να γνωρίζει «..ποιο κεφάλαιο αναπτύσσεται πληρέστερα από κάθε σύγγραμμα..» σύμφωνα πάντα με τη γνώμη του καθηγητή-αυθεντία). Το συγκεκριμένο δεν μπορεί να αποσυνδεθεί και από την πάγια επιδίωξη από πλευράς του υπουργείου για κατάργηση του δωρεάν χαρακτήρα των συγγραμμάτων και εξαγορά αυτών με βάση κάποιο συγκεκριμένο πιστωτικό όριο ή ακόμα και εξ’ αρχής με χρήματα. Χαρακτηριστικά στο προσχέδιο του νέου νόμου-πλαισίου η παραχώρηση του δωρεάν συγγράμματος αναφέρεται όχι ως υποχρέωση-όπως ισχύει με βάση το υπάρχον καθεστώς- αλλά θα γίνεται εφόσον υπάρχει η ‘δυνατότητα’(!)…αλλιώς το κόστος μετακυλύεται στους ίδιους τους φοιτητές. Για το ζήτημα των συγγραμμάτων μάλιστα υπάρχει ήδη νομικό πλαίσιο (νόμος «βιβλιοκάρτας» ‘95 ) το οποίο παραμένει ανενεργό λόγω φοιτητικών αντιδράσεων. Το ζήτημα των συγγραμμάτων σε επίπεδο συμβολισμού αποτελεί την πρώτη και ουσιαστικότερη γραμμή άμυνας του δημοσίου και δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου απέναντι σε προσπάθειες επιβολής ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων.

Φοιτητική συμμετοχή στη Συνδιοίκηση: βάσει των λεγομένων του προσχεδίου η εκλογή προέδρων και πρυτάνεων θα γίνεται από το σύνολο των φοιτητών. Κάτι τέτοιο από-πολιτικοποιεί τη διαδικασία καθώς μέχρι στιγμής ο κάθε υποψήφιος αναγκάζεται να παρουσιάζει ένα πολιτικό πρόγραμμα για να εξασφαλίσει τη στήριξη των παρατάξεων, ενώ τώρα ο κάθε φοιτητής θα εγκαλείται ατομικά εμπλεκόμενος σε δίκτυα καθηγητικών συμφερόντων. Άλλωστε τα όργανα συνδιοίκησης, συμπεριλαμβανομένου και του πεδίου των πρυτανικών εκλογών, αποτελούν χώρους λήψης και επικύρωσης αποφάσεων και έτσι η πίεση στα εν λόγω όργανα γίνεται μέσα από τις ιστορικά κατοχυρωμένες μορφές πολιτικής διαπάλης από μεριάς φοιτητών που είναι οι φοιτητικοί σύλλογοι και οι γενικές συνελεύσεις μέσα από τις οποίες εκφράζονται. Είναι σαφές πως στο ‘νέο’ Πανεπιστήμιο που διαγράφεται είναι απαραίτητο ο φοιτητικός συνδικαλισμός και η φοιτητική συμμετοχή όπως τη γνωρίζουμε σήμερα να μετασχηματιστεί ιδωμένος πλέον μέσα από το πρίσμα της ατομικής έγκλησης του κάθε φοιτητή αναιρώντας τις όποιες δυνατότητες συλλογικής έκφρασης.

Οικονομικός Διευθυντής- manager: ο οποίος θα είναι υπεύθυνος για τις επαφές με σκοπό την εξασφάλιση κονδυλίων για το ίδρυμα. Μια τέτοια ρύθμιση προϊδεάζει αφενός για περικοπές της χρηματοδότησης των ιδρυμάτων από πλευράς κράτους (ή εξάρτησής της από τα αποτελέσματα μιας μελλοντικής εφαρμογής της αξιολόγησης) και αφετέρου για εισαγωγή ιδιωτικο-οικονομικών κριτηρίων, όπου τα προγράμματα σπουδών, οι διπλωματικές εργασίες, η έρευνα κτλ θα είναι έτσι σχεδιασμένα ώστε να προσελκύουν όσο το δυνατό περισσότερους χρηματοδότες (που προφανώς θα επωφελούνται από τα αποτελέσματα αυτών)!

Από τα παραπάνω διαφαίνεται και ο συνδετικός ιστός μεταξύ των αλλαγών στο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των Δημόσιων με την ίδρυση Ιδιωτικών Πανεπιστημίων. Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια εκτός από το ότι θα σημάνουν το τέλος του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης, θα αποτελέσουν και μοχλό πίεσης των δημόσιων προς την υιοθέτηση εκσυγχρονιστικότερων και αυταρχικότερων όρων. Έτσι ο νόμος-πλαίσιο έρχεται να στρώσει από τώρα το έδαφος για μια πιο ομαλή μετάβαση σε μια πραγματικότητα συνύπαρξης και ανταγωνισμού δημόσιων και ιδιωτικών ιδρυμάτων. Μεσοπρόθεσμα αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα τη μεταβολή των προγραμμάτων σπουδών και της επιτελούμενης έρευνας έτσι ώστε οι απόφοιτοι να είναι ανταγωνιστικοί με εκείνους των ιδιωτικών σχολών, που διαθέτουν κατά κανόνα πιο εντατικά αλλά και εξειδικευμένα προγράμματα σπουδών, στα μέτρα των εκάστοτε αναγκών της αγοράς εργασίας, και είναι άμεσα (αν και για μικρό διάστημα) απορροφήσιμοι. Η πολυδιάσπαση των αντικειμένων και η ίδρυση σχολών πολύ περιορισμένων γνωστικών αντικειμένων θα οδηγήσει μοιραία στη ρευστοποίηση των επαγγελματικών δικαιωμάτων και άρα στην απαξίωση των πτυχίων που πλέον δε θα βρίσκουν καμία αντιστοίχιση στην αγορά εργασίας ενώ ταυτόχρονα κάτι τέτοιο θα σημάνει το τέλος της δυνατότητας συλλογικής διαπραγμάτευσης. Ο ανταγωνισμός μεταξύ των αποφοίτων παρεμφερούς αντικειμένου δημόσιων είτε ιδιωτικών σχολών θα οξυνθεί καθώς η ατομική ένταξη στην αγορά εργασίας θα διαφαίνεται ως μονόδρομος.

Το περσινό φοιτητικό κίνημα κατάφερε μεν την αναβολή της ψήφισης του νομοσχεδίου όχι όμως και τη δέσμευση για τη μη κατάθεσή του. Στο βαθμό αυτό θεωρούμε ότι τίποτα δεν έχει λήξει τη στιγμή που η κυβέρνηση και η υπουργός δηλώνουν άτεγκτοι σε σχέση με το προχώρημα της αναδιάρθρωσης και προσπαθούν , μέσω της σύναψης συμμαχιών με ένα αντιδραστικό κομμάτι των του καθηγητικού μπλοκ και της ανασυγκρότησης της κυβερνητικής παράταξης της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, να καταπνίξουν εκ των έσω τις όποιες αντιστάσεις. Προβάλλει λοιπόν επιτακτική η ανάγκη συνέχισης και κλιμάκωσης του αγώνα. Οι φοιτητές, χρησιμοποιώντας τις εμπειρίες των περσινών κινητοποιήσεων, πρέπει να επανενεργοποιήσουν τις συλλογικές, αμεσοδημοκρατικές τους διαδικασίες, να λάβουν αγωνιστικές αποφάσεις και να συνεχίσουν στο δρόμο του αγώνα ενάντια στις ρυθμίσεις που έρχονται να διαμορφώσουν ένα πανεπιστήμιο συντηρητικό, αυταρχικό, αποστειρωμένο, παραγωγικοποιημένο.

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΙΣ ΚΥΡΙΑΡΧΕΣ ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΡΗΞΗΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΝΙΚΗ

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, -πέρα από σύμβολο εναντίωσης στον ιμπεριαλισμό- αποτέλεσε σημείο αναφοράς όλων των κοινωνικών κινημάτων που σφράγισαν με την παρουσία τους την μεταδικτατορική ιστορία της χώρας. Ο τριήμερος εορτασμός του Πολυτεχνείου, ουδέποτε αποτέλεσε μια επέτειο κλεισμένη σε γυάλα, αποστειρωμένη από της κοινωνικές διεργασίες και τα ζητήματα που έθετε η πραγματικότητα. Αντίθετα, πάντοτε χρωματιζόταν από τη φάση στην οποία βρισκόταν το λαϊκό κίνημα και ειδικά οι αγώνες της νεολαίας, πολλές φορές μάλιστα απελευθέρωνε τη συσσωρευμένη κοινωνική δυναμική, πυροδοτούσε, τροφοδοτούσε ή αναζωπύρωνε κινηματικές διαδικασίες..

Ο φετινός εορτασμός του πολυτεχνείου αναμφίβολα έρχεται σε μια περίοδο έντονα φορτισμένη από τους αγώνες κομματιών της εκπαίδευσης (δάσκαλοι, μαθητές) και κυρίως των πολύμηνων κινητοποιήσεων της σπουδάζουσας νεολαίας απέναντι στην κυβερνητική πολιτική για την εκπαίδευση, που κατέδειξαν ότι, όπως και το Νοέμβρη του 73, όταν η νεολαία παίρνει την τύχη στα χέρια της μπορεί να ανατρέπει συσχετισμούς, να θέτει αναχώματα στις αναδιαρθρώσεις και τελικά να πετυχαίνει νίκες.

Συνεπώς το φετινό τριήμερο του Πολυτεχνείου οφείλει να αποτελέσει σημείο αναφοράς για το φοιτητικό κίνημα, να δώσει ένα στίγμα συνολικής εναντίωσης στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση.

Γιατί αν είναι αλήθεια ότι το πολυτεχνείο ζει στους αγώνες του σήμερα, άλλο τόσο και η επέτειος του πρέπει να τρέφεται από τους νικηφόρους αγώνες του σήμερα και του αύριο…

ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΤΑ ΜΟΥΣΕΙΑ

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΤΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ