Για μια αγωνιστική ενωτική αντικαπιταλιστική παρέμβαση στις εκλογές

Οι επικείμενες βουλευτικές εκλογές, που πραγματοποιούνται ύστερα από μια σειρά σημαντικούς αγώνες των εργαζόμενων και ύστερα απ’ το μεγαλειώδες φοιτητικό – πανεκπαιδευτικό κίνημα του τελευταίου χρόνου, αποτελούν κι’ αυτές μια σοβαρή πολιτική μάχη για τους εργαζόμενους και τη νεολαία, για ουσιαστική καταδίκη της αντεργατικής και αντιδραστικής πολιτικής της κυβέρνησης και του αστικού συνασπισμού εξουσίας και για την έκφραση και σε αυτό το επίπεδο των ανατρεπτικών αντικαπιταλιστικών τάσεων των αγώνων και των κινημάτων.
ΜΕΤΩΠΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ


Για να δημιουργηθούν ευνοϊκότεροι όροι την επαύριον των εκλογών για συλλογική, νικηφόρα αναμέτρηση του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος με την πολιτική των κυβερνώντων. Για ένα σημαντικό, ελπιδοφόρο και ιστορικά αναγκαίο βήμα για την άλλη αριστερά, την αντικαπιταλιστική αριστερά της νέας εποχής, την αριστερά της σύγχρονης κομμουνιστικής προοπτικής.

Οι δυνατότητες αλλά και η αναγκαιότητα για μια τέτοιου τύπου αξιοποίηση της εκλογικής μάχης εδράζονται στο γεγονός ότι μέσα στην όλο και πιο βάρβαρη επίθεση της κυρίαρχης πολιτικής απέναντι στα λαϊκά και εργατικά δικαιώματα, τα κινήματα που εμφανίστηκαν έδειξαν ότι οι κοινωνικές αντιστάσεις γίνονται όλο και ισχυρότερες, ότι μπορούν να προκαλούν μέχρι και ρήγματα απέναντι στην κυρίαρχη πολιτική (όπως στο άρθρο 16 και με το μπλοκάρισμα της αντιδραστικής αναθεώρησης του Συντάγματος), να επιδρούν στο πολιτικό σκηνικό. Όπως έδειξαν οι αγώνες του τελευταίου διαστήματος, αλλά και εκλογικές αναμετρήσεις όπως οι φοιτητικές, οι δημοτικές, αλλά και σε δεκάδες εργατικά σωματεία, αναπτύσσεται ένα πολύμορφο ρεύμα που αναζητά όχι μόνο δρόμους αποφασιστικής ρήξης με την κυρίαρχη πολιτική, αλλά και δρόμους συγκρότησης μιας άλλης αριστεράς.

Η επαναστατική Αριστερά πρέπει να ανταποκριθεί σ’ αυτές τις δυνατότητες, συμβάλλοντας στην ανάπτυξη ενός κοινωνικοπολιτικού ρεύματος στην ελληνική κοινωνία που θα επιδιώκει την ήττα και ανατροπή της διαρκούς αντεργατικής, τρομοκρατικής και πολεμικής εκστρατείας του κεφαλαίου, του ιμπεριαλισμού, και των κυβερνήσεων που την προωθούν, με την αντεπίθεση των εργατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, για κατακτήσεις σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, με το διαρκή πολιτικό εκβιασμό του μαζικού κινήματος, για μια στροφή στους κοινωνικούς και πολιτικούς συσχετισμούς, και την έκφραση στο σήμερα των τάσεων της εργατικής χειραφέτησης και τελικά για τη συνολική ανατροπή της αστικής κυριαρχίας, για την κοινωνική ιδιοκτησία και την εργατική εξουσία–δημοκρατία, στην προοπτική του σοσιαλισμού και της κομμουνιστικής απελευθέρωσης.

Από αυτή τη σκοπιά, είναι περισσότερο αναγκαία από ποτέ συγκεκριμένα βήματα για τη διαμόρφωση–συγκρότηση ενός υπολογίσιμου ανεξάρτητου πόλου–μετώπου της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής Αριστεράς, μιας ανώτερης πολιτικής ενοποίησης αγωνιστών, τάσεων του κινήματος και αντικαπιταλιστικών πολιτικών ρευμάτων και συλλογικοτήτων, που θα συνδέει την αντιδραστική επίθεση με τις βαθύτερες αντιθέσεις του σύγχρονου καπιταλισμού, τα μέτωπα πάλης με την ωρίμανση της ανάγκης για συνολική ρήξη και στροφή στους συσχετισμούς, το αδιέξοδο και την βαρβαρότητα του σύγχρονου καπιταλισμού με το άνοιγμα της συζήτησης για την αναγκαιότητα και τους δρόμους προσέγγισης της επαναστατικής ανατροπής και μιας άλλης κοινωνίας.

Σ’ αυτή την κατεύθυνση το ΜΕ.Ρ.Α. προτείνει και προωθεί μια αγωνιστική ενωτική αντικαπιταλιστική παρέμβαση και στις εκλογές που να έχει το αναγκαίο πολιτικό περιεχόμενο που απαιτεί η αποτελεσματική αναμέτρηση με την κυβέρνηση της Ν.Δ., το ΠAΣOK, και το κεφάλαιο, σε ρήξη με την E.E. και για αντικαπιταλιστική αποδέσμευση απ’ αυτήν, ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τις πολεμικές–δολοφονικές εκστρατείες του. Προτείνει και προωθεί μια ευρύτερη αντικαπιταλιστική ενότητα που περιλαμβάνει κάθε αγωνιστή και συλλογικότητα, στη βάση κριτηρίων που στηρίζονται σε κοινές εμπειρίες και πρακτικές στο κίνημα και στα μέτωπα, σε ένα αναγκαίο πολιτικό περιεχόμενο που δεν περιορίζεται στο κατώτερο επίπεδο κινηματικής διαμαρτυρίας, σε μια λογική τομής και ανεξαρτησίας με τη διαχειριστική και ρεφορμιστική Αριστερά, σε πρωτοβουλίες με προοπτική και όχι μιας χρήσης. Δεν αποτελεί ρήξη με την αστική πολιτική «μια αντινεοφιλελεύθερη ενότητα» που δεν αναζητεί παρά μια άλλη διαχείριση στα πλαίσια του συστήματος, ή μια συσπείρωση πολιτικών «σημείων», χωρίς ενιαίο νεύρο και λογική, χωρίς ένα αναγκαίο πλαίσιο στρατηγικών αναφορών. Οι αντιλήψεις και οι προτάσεις ενότητας στη βάση ενός «ελάχιστου κοινού παρανομαστή» είναι ανεπαρκείς για να εκφράσουν την αναζήτηση μιας άλλης αριστεράς και τις αναγκαιότητες της περιόδου. Από την άποψη αυτή, δεν χρειάζεται ένα άθροισμα–συνασπισμός οργανώσεων, αλλά μια μετωπική συγκρότηση με εργατο-δημοκρατική λειτουργία, αλληλεγγύη και όχι ανταγωνισμό, με βάση και την εμπειρία των πολιτικών εργατικών και νεολαιίστικων σχημάτων και μετωπικών κινήσεων.

Σε κάθε περίπτωση, η αναπτυσσόμενη δύναμη της εκτός των τειχών Αριστεράς είναι οι αγωνιστές της, που πρωταγωνιστούν στα κινήματα, στα πολιτικά μέτωπα, στη θεωρία και τον πολιτισμό, είτε είναι οργανωμένοι σε οργανώσεις είτε όχι. Αυτοί πρέπει να βρεθούν στο προσκήνιο και να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους με υπογραφές, επιτροπές πρωτοβουλίας, αριστερές κινήσεις. Με ανοιχτό, πολιτικό, δημοκρατικό τρόπο, τέτοιο που να διευκολύνει τη συμμετοχή ενός ευρύτερου κόσμου, να δημιουργεί συλλογικούς χώρους συζήτησης και δράσης που θα υπερβαίνουν τα όρια των πολιτικών οργανώσεων. Ο συντονισμός των οργανώσεων πρέπει να γίνεται ανοιχτά, χωρίς αποκλεισμούς, με πλήρη ισοτιμία στο πλαίσιο από κοινού συμφωνημένων διαδικασιών, χωρίς κλειστές και επιλεκτικές συνεννοήσεις, και με στόχο την υποστήριξη της δημοκρατικής συμμετοχής του ριζοσπαστικού δυναμικού.

Η αγωνιστική ενωτική αντικαπιταλιστική παρέμβαση στις εκλογές για να έχει φερεγγυότητα, πρέπει να συμβάλλει στη μόνιμη και σταθερή συσπείρωση δυνάμεων σε συνολικό πολιτικό επίπεδο, πρέπει να είναι προσανατολισμένη στην «επόμενη μέρα»: Στην ενίσχυση της πάλης των εργαζόμενων και της νεολαίας για την ανατροπή της επίθεσης, που αναμένεται να οξυνθεί σε όλα τα μέτωπα και επίπεδα, για την ανατροπή της αντεργατικής πολιτικής και κάθε κυβέρνησης, είτε Ν.Δ. είτε ΠΑΣΟΚ. Στην απόκρουση των σεναρίων εμπλοκής τμημάτων της αριστεράς στις διαδικασίες ανασυγκρότησης και ενίσχυσης του πολιτικού συστήματος (με κεντροαριστερά σενάρια, «πληθυντική αριστερά» κ.ά.), κατοχυρώνοντας την ανεξαρτησία της ριζοσπαστικής αριστεράς από τάσεις δορυφοροποίησης είτε στο ΠΑΣΟΚ είτε στο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ. Στη συμβολή στην ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, στην ανάπτυξη των αντικαπιταλιστικών συσπειρώσεων και μετώπων. Στη συνέχιση των βημάτων για τον πόλο–μέτωπο της επαναστατικής Αριστεράς.

Μέτωπο Ριζοσπαστικής Αριστεράς